Постојат докази дека некоја форма на свесно искуство постои уште од раѓањето, а можеби дури и во доцната бременост, откри меѓународна група истражувачи од колеџот Тринити во Даблин и колеги од Австралија, Германија и САД.
Според авторите, овие наоди, објавени во рецензираното списание Trends in Cognitive Science, имаат важни клинички, етички и потенцијално правни импликации.
Во студијата насловена како „Свест во колевка: за настанкот на искуството на новороденчето“, истражувачите тврдат дека, бидејќи мозокот на новороденчето во развој е способен за свесни искуства веќе при раѓањето, овие искуства можат да остават траен впечаток врз развојот на нивното чувство за себе и разбирање на нивната околина.
Тимот се состоел од група невролози и филозофи од Универзитетот Монаш во Австралија, Универзитетот во Тибинген во Германија, Универзитетот во Минесота во САД и колеџот Тринити во Даблин.
Иако сите некогаш бевме бебиња, свеста на новороденчето останува мистерија, бидејќи бебињата не можат да ни кажат што мислат или чувствуваат, објаснува еден од двајцата главни автори на трудот, др. Тим Беј, професор по филозофија на Универзитетот Монаш (Мелбурн).
„Речиси секој што држел новороденче се запрашал како е да се биде бебе. Но, се разбира, ние не се сеќаваме на себе како бебиња, а истражувачите на свеста не се усогласени околу тоа дали свеста се појавува „рано“ (од раѓање или набргу потоа) или „подоцна“ – на една година, па дури и многу подоцна“.
За да понуди нова перспектива за тоа кога за прв пат се појавува свеста, тимот го искористи неодамнешниот напредок во науките за свеста. Кај возрасните, некои маркери за снимање на мозокот се покажаа како сигурни во разликувањето на свеста од нејзиното отсуство и сѐ повеќе се користат во науката и медицината. Ова е првпат испитувањето на овие маркери кај новороденчињата да се користи за да се процени нивната свест.
Коавторката на студијата Лорина Начи, вонреден професор на Факултетот за психологија на колеџот Тринити и водач на групата за свест и сознание на Тринити, објаснува: „Нашите наоди сугерираат дека доенчињата можат да ги интегрираат сензорните и развивачките когнитивни одговори во кохерентни свесни искуства за да ги разберат дејствата на другите и да ги планираат своите одговори“.
Делото дава и увид во тоа „како е да се биде“ бебе. Знаеме дека видот е многу помалку развиен кај бебињата во споредба со слухот, на пример.
Дополнително, овој труд сугерира дека, во секој даден момент, доенчињата имаат помала свесност за предметите од возрасните и им треба подолго време за да разберат што е пред нив, но лесно можат да обработуваат различни информации, како што се звуците на други јазици, во споредба со постарите деца.
Ова истражување за свеста и невролошкиот развој има важни импликации за разбирање на потеклото на човечката свест.