За целосно разбирање на усвојувањето на новата технологија е потребно време.
Некои повозрасни луѓе мора да се сеќаваат на паниката поради децата кои користат калкулатори во училниците, поради стравот дека ќе ги загубат основните математички вештини.
Сега компјутерите се широко интегрирани во училиштата (барем во оние со соодветно финансирање). Но, дали паметните телефони треба да бидат дозволени во средината за учење?
Децата без паметни телефони на часовите покажуваат подобри резултати
Неодамнешните извештаи за негативните ефекти на паметните телефони во училницата сугерираат дека телефоните го одвлекуваат вниманието на учениците од учењето и им предизвикуваат пречки и на врсниците и на наставниците.
Овој проблем не е ограничен само на основните и средните училишта, туку влијае и на високото образование.
Мелиса Хјуи од Технолошкиот институт во Њујорк спровела студија со 106 студенти и открила дека оние на кои им биле одземени паметните телефони за време на часовите, покажале подобро разбирање, помалку вознемиреност и зголемено внимание во споредба со оние кои ги задржале телефоните без разлика дали биле вклучени или исклучени .
За среќа, училишните одбори обрнуваат внимание и на наставниците и на истражувачите.
Низ САД и Канада, се повеќе училишта спроведуваат забрани за мобилни телефони, а строгите политики за забрана на повици се покажале како најефективни.
Кога правилата се применуваат еднообразно, спроведувањето станува полесно.
Два клучни проблеми
Сепак, се појавиле два клучни проблеми.
Прво, учениците и студентите во неповолна положба, особено оние кои се погодени од сиромаштија и раса, известуваат дека се соочуваат со зголемена контрола и казнување според овие забрани.
За жал, ова одразува пошироки модели на дискриминација во образованието.
Обезбедувањето доследно спроведување на правилата ќе промовира поголема еднаквост во училиштата.
Друг проблем се родителите.
Многумина инсистираат на одржување постојана комуникација со своите деца и тврдат дека одземањето на нивните телефони ги става децата во ризик, особено во итни случаи како што се пукање во училиште, малтретирање или болест.
Ова хипервнимателно родителство всушност може да ја зголеми анксиозноста на децата и да го попречи нивниот академски успех.
Парадоксално, самата заштита што ја бараат родителите може да предизвика развојна штета. Отстранувањето на телефоните од училниците и охрабрувањето на родителите да се релаксираат може да биде од корист за учењето на децата и да им даде одмор од родителскиот притисок.
Иако е разбирливо дека родителите сакаат да останат поврзани со своите деца, мораме да се запрашаме дали имањето телефони во училниците навистина им користи.
Реалноста е дека негативното влијание на паметните телефони врз менталното здравје и академските достигнувања е непобитно.
Родителите може да се спротивстават на тоа да им се каже што да прават, но во овој случај, клучна е довербата во воспитувачите.
Поддршката на нивните напори да се даде приоритет на благосостојбата на децата и академскиот успех е на крајот во најдобар интерес на сите.