Вообичаено е постарите генерации да се грижат дека младите имаат премногу секс. 1920-тите донесоа страв од младите жени со кратки фустани и цигари во рака кои ја симболизираа новата слобода, а тајните барови станаа места на скандалозни романси, 1960-тите беа обележани со паника околу слободната љубов и култовите, а 1980-тите со хистеријата околу СИДА-та. Сепак, денешните податоци покажуваат нешто сосема друго: младите луѓе се чини дека го изгубиле интересот за секс.
Првите сериозни сигнали за овој тренд се појавија пред околу десет години, кога истражувањата покажаа дека целибатот кај младите се дуплирал.
Во 2018 година, „Атлантик“ го нарече овој тренд „сексуална рецесија“, а статистиката продолжува да го потврдува: речиси една третина од младите мажи и една петтина од младите жени во раните дваесетти години немале сексуален партнер цела година. Пандемијата, со својата изолација и несигурности, дополнително го забрза овој процес.
Сексот никогаш не бил подостапен, желбата никогаш не била помала
Она што е особено збунувачко е фактот дека сексот никогаш не бил подостапен или помалку стигматизиран. Апликациите нудат можност да се запознаете со партнер толку брзо како да нарачувате храна, порнографијата е неограничено бесплатна, а јавниот дискурс сè повеќе ја нагласува важноста на задоволството, разновидните желби и отворениот пристап до сексуалноста.
Сепак, членовите на генерацијата Z, родени приближно од средината на 1990-тите до почетокот на 2000-тите, сè повеќе избираат да се дистанцираат.
Социолозите наведуваат неколку причини: зголемување на анксиозноста и депресијата, чувство на осаменост, намален интерес за романтични врски и фактот дека младите луѓе пијат помалку алкохол од претходните генерации. Алкохолот, колку и да е несовршен, честопати бил причина за поспонтани контакти и „похрабри“ одлуки.
Конзервативна критика и прогресивни објаснувања
Феноменот, исто така, предизвикал дискусија меѓу авторите. Британската новинарка Луиз Пери тврди дека падот на интересот е всушност позитивен, за неа „сексуалната револуција“ им донела на жените повеќе ризици отколку придобивки, а безбедноста е скриена во бракот и традиционалните вредности. Нејзината книга „Нов водич за секс во 21 век“ им советува на младите жени да избегнуваат случаен однос, апликации за запознавање и ситуации што ги смета за опасни.
Од друга страна, американската новинарка Картер Шерман во својата книга „Второто доаѓање“ го нарекува феноменот „втор бран на сексуалната револуција“, но во поинаква форма, како конфликт помеѓу конзервативните политики и интернетот, кој ги обликува интимните односи. Според Шерман, младите луѓе не ја изгубиле желбата за секс, туку се заробени во мрежа од контрадикторни пораки и притисоци, во свет каде што сексот е и табу и роба.
Интернет: слобода и стапица во исто време
Интернетот несомнено ја промени сексуалноста на младите луѓе. Тоа отвори простор за дефинирање нови идентитети, за афирмирање на ЛГБТК+ заедницата и за пронаоѓање истомисленици. Но, во исто време, донесе и голем број проблеми.
Порнографијата, на која многумина се изложени во детството, обликува нереални очекувања, а социјалните медиуми ја претвораат интимноста во пазар на лајкови, прегледи и споредби.
Многу Зумери признаваат дека нивното рано изложување на порнографија трајно ги обликувало, па дури и ги повредило. Речиси половина од нив веруваат дека порнографијата има негативно влијание. Покрај тоа, постојаното мерење на „вредноста“ на социјалните медиуми го отежнува градењето вистинска интимност, бидејќи вистинската интимност бара ранливост, што е тешко во свет каде што сè е подложно на оценка и перформанс.
Осаменоста како вистински проблем
Иако целата приказна се нарекува „сексуална рецесија“, можеби всушност е секундарен проблем. Она што лежи зад недостатокот на секс е осаменоста. Младите луѓе се во помалку врски, страдаат повеќе од депресија и анксиозност и генерално се помалку склони да влегуваат во блиски врски.
Сексуалната активност се намалува бидејќи бројот на врски исто така се намалува, а со тоа и можностите за интимност.
Овој тренд има свои позитивни страни: помалку притисок за вклучување во ризично однесување, помалку одлуки донесени под дејство на алкохол. Но, исто така открива длабока криза на поврзаноста и заедништвото. Сексуалноста, во најдобра смисла, не е само физичко задоволство, туку и учење како да се градат врски, доверба и меѓусебно почитување. Ако ова недостасува, младите луѓе го губат просторот во кој можат да ги развијат овие вештини.
Што навистина сакаат младите?
Прашањето на крајот останува: дали ова е свесен избор или симптом на поширока социјална криза? Ако Генерацијата Z навистина избира помалку секс затоа што автентичноста, безбедноста и емоционалната стабилност се поважни за нив, тогаш станува збор за еволуција на вредностите. Ако, од друга страна, станува збор за повлекување поради страв, притисок и несигурност, тогаш сексуалната рецесија е знак на осаменост и отуѓеност.
Едно е сигурно, прашањето не е само „колку секс“ имаат младите луѓе, туку и какви врски сакаат да изградат. Сексуалноста, во сите нејзини форми, останува огледало на општествените промени, но и потсетник дека интимноста е нешто што ги надминува трендовите и статистиките, пишува „Њујоркер“.