Орин Масур, психолог, клинички психолог и психоаналитичар во Честер Спрингс, Пенсилванија, неодамна за Psychology Today споделила анегдота во која била вклучена една од мајките со кои таа работи.
Додека си играла со својот двегодишен син, мајката за момент погледнала порака на мобилниот, поради што синот ја замолил да го спушти телефонот.
И покрај неговата младост, тој препознал дека нејзиното внимание ѝ го привлекол телефонот.
Децата чувствуваат потреба да се натпреваруваат за внимание со телефоните на нивните родители
Оваа ситуација нагласува пошироко прашање.
Дури и на две години, децата чувствуваат потреба да се натпреваруваат со телефоните на нивните родители за внимание.
Влијанието на ова однесување станува уште поизразено како што растат децата.
Не е изненадување што децата бараат свои телефони на сѐ помлада возраст.
За да се справи со овој тренд, Масур предлага родителите прво да станат посвесни за сопствената употреба на телефонот, особено кога се со нивните деца.
Таа смета дека е загрижувачки што некои родители ги користат нивните телефони додека го хранат своето бебе, претпоставувајќи дека детето не го забележува тоа.
Сепак, не се работи за самиот чин на користење на телефонот, туку за она што родителите го пропуштаат – воспоставување контакт со очите, присуство и негување на врска со своето дете.
Овој недостаток на присуство може да влијае на процесот на поврзување.
Иако новороденчето нема да се сеќава дека родителот го користел телефонот, недостатокот на интеракција лице-в-лице за време на хранењето може да има долготраен ефект.
Масур нагласува дека нејзината намера не е да поттикне вина, туку да ги охрабри родителите да ја ограничат употребата на телефонот на периодите кога нивните деца не се наоколу или кога тоа е апсолутно неопходно.
Зајакнување на односот родител-дете
Ако родителите мора да го користат телефонот во присуство на нивните деца, треба да ја објаснат причината, што ќе помогне да се постават ограничувања на времето на детето пред екранот во иднина.
Оваа практика ќе го зајакне и односот родител-дете.
Масур исто така истакнува дека рано воспоставување на овие навики може да постави позитивен преседан за иднината.
Со моделирање на внимателна употреба на телефонот и ставање приоритет на интеракциите лице-в-лице, родителите можат да ги научат своите деца за важноста да бидат присутни и вклучени во реалните односи.
Овој пристап не само што помага да се одложи потребата децата да имаат свои телефони, туку и поттикнува поздрава, поповрзана семејна динамика.
На крајот на краиштата, целта е да се создаде средина каде што децата се чувствуваат ценети и разбрани, ослободени од пречките што често ги носат дигиталните уреди.