Приврзаноста најлесно може да се опише како одреден тип на емоционална поврзаност, а кај децата тоа е најчесто поврзаност со нивните родители. Нарушувањето на приврзаноста е состојба која во повеќето случаи се дијагностицира во раното детство, најмногу до петгодишна возраст. Како што објаснуваат психолозите, постојат два типа на нарушувања на приврзаноста кај децата, нарушување на реактивна приврзаност и дезинхибирано нарушување на приврзаност.
Иако причините за ова нарушување можат да бидат различни, поради што понекогаш е исклучително тешко да се препознаат навреме, во повеќето случаи тие се јавуваат кога детето е запоставено или едноставно не добива доволно љубов од родителите која детето би морало да ја добива додека е уште мало.
Нарушувањата на приврзаноста не е секогаш лесно да се препознаат поради нивните специфични симптоми, особено кога станува збор за мало дете, но некои од знаците подразбираат:
проблеми во изразување на лутина
недостаток на контакт со очите
барање наклонетост од странци
тешкотии со контролирање на емоциите или однесувањето
недостаток на наклонетост кон родителите.