Негирањето на љубовта и поддршката, отфрлањето, критиките, заканите, омаловажувањето и прозивањето се форми на емоционална злоупотреба, а нивното влијание е видливо во зрелоста. Тоа може да влијае на личните односи, кариерата, па дури и на односот со децата.
Емоционалната злоупотреба понекогаш коегзистира со физичка злоупотреба, сексуална злоупотреба или занемарување и е една од формите на злоупотреба кои се најтешки за препознавање. Полека и постојано ја нарушува самодовербата на детето. Иако емоционалната злоупотреба е прилично тешка, емоционалното запоставување е всушност честа појава во повеќето домаќинства, а проблемот е што повеќето родители не ги препознаваат ни знаците што укажуваат на тоа.
Родителите мора да се грижат да ги задоволат физиолошките, но и емоционалните потреби на детето. Одговорност на родителот е да го води детето и емоционално да го поддржува.
Родителот кој емотивно го запоставува детето најчесто може да се препознае по тоа што не реагира на неговите чувства, ги игнорира неговите емоции, не поминува време со него, секогаш го критикува и никогаш не го пофалува детето, не се интересира за животот на детето, не препознава дека на детето му треба помош и укажува само на грешките што ги прави детето.
Од друга страна, емоционално запоставеното дете е строго кон себе, тешко ги препознава своите силни и слаби страни, има ниска самодоверба, се обвинува себеси за секој неуспех, чувствително е на отфрлање и се смета за грешка.
Препознавањето на знаците на емоционално запоставување и преземањето чекори за да се подобрат работите е клучно за да се подигне сочувствително и емпатично дете. Одговорност на возрасните е да му обезбедат на детето поддршка и соодветна средина за да ги оствари своите соништа.