Децата не мора секогаш да поставуваат прашања за да научат нешто. Тие честопати тивко ги набљудуваат и усвојуваат моделите на однесување што ги гледаат кај возрасните, особено кај нивните родители.
Иако често се смета дека го учат само она што им се кажува директно, вистината е дека децата апсорбираат многу повеќе од секојдневното однесување што возрасните не го перцепираат како учење.
Начинот на кој родителите реагираат кога се под стрес, како зборуваат за себе и за другите и како се однесуваат – сето ова, без зборови, ја обликува сликата на детето за светот, за себе и за другите.
Подолу се дадени пет ситуации што децата ги забележуваат и толкуваат секој ден, дури и кога ние не сме свесни за тоа.
Како возрасните реагираат на стрес
Децата можеби не го разбираат зборот „стрес“, но забележуваат промени во нивниот тон на глас, израз на лицето или однесување. Кога возрасните трескаат фиока, фрустрирано дишат или зјапаат во екран, детето гледа и учи.
Ако возрасните наместо тоа длабоко вдишат, прошетаат накратко или реагираат мирно, тоа прави разлика. Децата веќе ги формираат своите први модели на однесување за справување со тешки емоции, пишува The Times of India.
Како возрасните се однесуваат едни кон други
Иако може да изгледа дека децата треба да се фокусираат само на љубовта што ја добиваат, тие забележуваат како возрасните разговараат едни со други и ги решаваат несогласувањата. Децата гледаат дали возрасните се нежни, ладни, дали се однесуваат со потсмев или со почит.
На овој начин, тие учат ден по ден како изгледа здрава (или нездрава) врска и подоцна го применуваат овој модел на сопствените пријателства, врски во училиште и, еден ден, на своите романтични врски.
Како се справуваат со сопствените грешки
Кога возрасните ќе заборават нешто, ќе скршат чаша или ќе направат грешка, децата не гледаат што се случило, туку како реагираат. Дали возрасниот ќе ја признае грешката, ќе се насмевне, ќе се извини или ќе го пренасочи својот гнев кон другите?
Преку овие ситуации, децата учат дали треба да се срамат од своите грешки, дали е во ред да се прават грешки и дали можат да ги признаат своите грешки без страв.
Како возрасните зборуваат за себе
Детето слуша не само што му се кажува, туку и што возрасните велат за себе. Речениците изговорени пред огледало, како што се „Изгледам ужасно“ или „Не знам ништо“ тивко го обликуваат чувството за самодоверба на детето. Според „Тајмс оф Индија“, ако возрасните често зборуваат негативно за себе, детето несвесно усвојува сличен внатрешен глас, а тоа може да влијае на неговата самодоверба.
Како се однесуваме кон странци
Децата знаат да бидат претпазливи со странци, но исто така учат како да се однесуваат кон нив. Кога возрасните топло го поздравуваат доставувачот, учтиво комуницираат со благајникот или му се насмевнуваат на соседот, детето го евидентира секој момент. На овој начин, детето развива чувство на пристојност, почит и социјална поврзаност, дури и во ситуации што им изгледаат незначителни на возрасните.