Од моментот кога стануваме свесни за тоа како се раѓаат децата додека самите не забремениме, целиот фолклор околу раѓањето ни создава паника. Помислата дека цело бебе треба да помине низ релативно мал отвор и сите тие приказни за најголемата болка во животот на оние кои се породиле, а да не зборуваме за загрижените гинеколози кои предупредуваат за опасностите и ризиците од бременоста и породувањето. Живееме во атмосфера на страв кога зборуваме за породување. И така е одамна. Не помогнаа холивудските филмови кои површно прикажуваа жени во полукомични породувања каде што во еден момент водењакот пука, а во другиот жените кои се пораѓаат во болница врескаат и ги пцујат своите сопрузи кои стојат до нив. Но, многу е важно да се пораѓаме без страв.
Механизaм „бегај или бори се“ кога ќе почувствуваме страв
Ако не сте слушнале за механизмот „бегај или бори се“ што го користи нашето тело во секоја ситуација кога чувствува страв, сигурно сте го почувствувале. Кога чувствуваме опасност, нашето тело се преплавува со адреналин за да ни даде сила да се бориме или да побегнеме од таа опасност. Но, породувањето само по себе не е опасност. Всушност, природата направила сите цицачи кога се породуваат да испуштаат огромни количини на друг хормон – окситоцин. Овој хормон, кој уште се нарекува и хормон на љубовта, е спротивен на адреналинот и се ослободува освен за време на породувањето и при доење и оргазам. И ако знаеме нешто за ова последното, тоа е дека мора да бидеме опуштени и без страв, инаку нема да има оргазам.
За да се породи жената мора да се чувствува безбедно и тоа е факт. Во денешното време на голем страв од породување, адреналинот често го отежнува и го забавува природниот напредок на породувањето и повеќето жени тогаш чекаат лекарска помош во форма на фармаколошки супститути.
Со грчеви и паника ја зголемуваме болката и го успоруваме природниот процес на породување
Друг ефект на стравот е тоа што поради страв од болка и не подготвеност како да се справиме со болката при породување, создаваме физички отпор во мускулите. Се стегаме и се грчиме додека контракциите ни татнат низ телото затоа што не сме научиле дека тоа е единствената болка во животот што нема да не повреди. И кога се плашиме од таа болка, тешко можеме да ги опуштиме нашите тела и да дозволиме болката да помине. Наместо тоа, со грчеви и паника ја зголемуваме, но и го забавуваме природниот напредок на породувањето.
Не постои такво нешто како безболно породување (мал е процентот на среќни жени кои не доживуваат никаква болка). Многу жени веќе однапред одлучуваат дека нема да страдаат и ќе бараат епидурална анестезија. Но, и тоа пораѓање не е безболно, не може да се направи епидурална од почеток до крај на породувањето, а со сите други ризици, епидуралот не секогаш функционира целосно. Иако можеби нема да ви го кажат ова на часовите за бременост, на формуларот што ќе го потпишете дефинитивно ќе биде напишано дека ги разбирате ефектите и ризиците од епидуралот пред да го примите. Оние мајки кои ќе се породат со царски рез, исто така, ќе почувствуваат болка подоцна кога ќе поминат лековите.
Но, што да се прави? Како да не се плашиме кога уште од мали нозе ни е всадено дека породувањето е нешто што го „преживуваш“ и треба да бидеш среќен да го преживееш затоа што е голем ризик. Како со сè друго во животот да нема ризик.
Соочете се со стравот што го чувствувате, пронајдете ја неговата причина. Подгответе се како да се справите со болката и научете го вашиот придружник како да ви помогне. Да, ако има можност за тоа, имајте придружба! Придружба која ќе помогне да се одржи мирна и опуштена атмосфера додека се пораѓате, таквата придружба ќе биде вашата безбедна зона за време на породувањето. Читајте приказни од убави пораѓања и замислете се како се пораѓате во такви сценарија, заборавете на филмските.
Бидете добро информирани за процедурите и практиките во вашето породилиште и не заборавајте да одговорите на прашања за вашата медицинска поддршка. Чувајте ги сите опции отворени. И прифатете дека сте активен учесник во раѓањето која влијае на него со вашата емоционална и физичка состојба. Мора да му гледате на стравот во очи и да преземете одговорност. Ќе станете мајка, а мајките се храбри.
[…] Повеќе за ова на порталот „Мајка и дете“. […]