Речиси секој родител понекогаш му вика на своето дете, колку и да се труди да остане присебен. За ова е свесна и психологот Џезмин Мекој, која објаснува дека и најдобриот и најдобронамерниот родител понекогаш ќе ги изгубат нервите.
„Ако тие моменти се ретки, веројатно нема да нанесат трајна штета на вашата врска со вашето дете, особено ако се извините за вашата реакција“, објаснила Мекој.
Проблемот е кога тоа се случува често. Според Мекој, родителите кои не викаат воспитуваат емоционално интелигентни, самоуверени, успешни и среќни деца.
Трајни негативни ефекти од викањето
Децата на кои родителите постојано им викаат имаат поголема веројатност да развијат проблеми во однесувањето, ниска самодоверба и депресија, според студијата од 2013 година објавена во The Journal of Child Development.
Дополнително, викањето не е особено ефикасно во корекција на негативното однесување. Наместо тоа, тој предизвикува одговор на стрес во мозокот на децата, што доведува до зголемена анксиозност што може да ја попречи нивната способност за учење и развој, покажаа студиите.
„Важно е да се запамети дека кога викаме, нашите деца всушност не учат. Не учиме ниту ние кога сме под стрес. Така, викањето е контрапродуктивно за нашата крајна цел“, забележува Мекој.
Зошто родителите викаат?
Мекој истакнува дека родителите често им викаат на своите деца кога се чувствуваат беспомошни, преморени и вознемирени.
„Запрашајте се во кои ситуации се чувствувате фрустрирано, зошто некое специфично однесување ве фрустрира и што всушност е фрустрирачко во тоа однесување. Разбирањето на вашите тригери и зошто тие ве поттикнале може да ви помогне да се совладате пред да ја изгубите смиреноста пред вашето дете“, вели психологот.
Не заборавајте да се извините
Тешко е да се биде совршен, па ако ви се случи да му се развикате на детето, извинете се.
„Извинувањето е неверојатно лековито и терапевтско. Мислам дека една од најдобрите работи што детето може да ги слушне од родител е изјавата како: „Извини, не сум совршен“. Бидете јасни за што се извинувате и дајте му на детето на знаење“, вели психологот.
Со извинувањето, моделирате добро однесување за вашето дете – му покажувате како да се однесува по испад. Исто така, го повикувате да ги именува и да ги сподели своите емоции, што може да му помогне да развие емоционална интелигенција.