Дали бабите треба да се чувствуваат виновни ако не се воодушевени што нивните деца им ги „тупнале“ своите деца на ден или два, недела, месец или повеќе? Тоа е незгодно прашање, но тие не треба да се чувствуваат така.
За многу жени, имањето внуци е најубавото нешто на светот. Тие сонуваат да станат баби и повторно се потсетуваат на деновите на мајчинството, нежноста и мирисот на бебе. Ги заборавиле сите грижи и замор, паметат само убави моменти.
Тие се баби од „старата школа“, многумина биле домаќинки или работниот век го поминале во една фирма, без поголеми стресови. Ја штеделе својата енергија и со задоволство би ја потрошиле помагајќи им на оние што најмногу ги сакаат. Има ли посилна љубов од тоа кога вашето обожавано дете ќе има бебе?
И денес таа љубов е иста, огромна, но бабите се менуваат. Порано добивале внуци кога биле помали, но сега брачните парови често се венчаваат и имаат деца подоцна во животот, па бабите се пред пензионирање или тукушто заминале во пензија. И тие не замислуваат да ги поминат пензионерските денови грижејќи се за нивните внуци.
Она што не треба никого да изненади се ситуациите кога бабите одбиваат да се грижат за своите внуци подолго време.
Бабите сакаат да се посветат на себе
Денешните баби не сакаат да бидат дежурни бебиситерки, да менуваат пелени, да трчаат по деца, да се грижат што ќе јадат, што ќе облекуваат… Сакаат да си ги гледаат сериите, да патуваат или едноставно да си живеат во мир. Од друга страна, речиси и да нема млада вработена жена која нема да каже дека не би можела да ги одгледа децата кога не би имала баба-сервис, дека се чувствува сигурно знаејќи дека децата се кај некои од бабите и дедовците.
Бабите ги спасуваат работата на своите ќерки и синови, па дури и нивните животи, чувајќи ги нивните потомци. Сепак, има градинки и сигурни бебиситерки. Но, баба си е баба. Не само што е најсигурен, туку е и бесплатен сервис. Децата ја обожаваат и таа со нетрпение го очекува секој момент што ќе го помине со внуците. Тие спомени се врежани во меморијата засекогаш.
И повеќето спремно „влетуваат“ да се грижат за нивните внуци додека младите родители се на работа. Сите разбираат дека времињата се тешки и дека ваквата помош значи многу. На некои баби не им е тешко да станат среде ноќ и да му испржат јајце на своето внуче ако наеднаш огладне.
Тие ги даваат последните атоми сила за неговото здравје, хигиена, исхрана и игра. Но често можеме да слушнеме како велат дека кога внуците ќе си одат, ним им е потребна една недела за да се одморат. Тоа е проблем и тука е потребно разбирање.
Бабите не мора да се грижат за децата
Бабите и дедовците не се татко и мајка. Не можат да ги чувам внуците цела година, па и за време на празниците. Можеби понекогаш го можат тоа, но не треба секогаш да сметате на нив кога е време да одите на одмор. Сепак, некои родители не можат да замислат да отпатуваат без децата, ниту да бидат одвоени од нив.
Тие често внимаваат на здравјето на бабите и дедовците, па не ни помислуваат да ги остават своите деца за време на нивниот скапоцен годишен одмор на луѓе кои обично се со лоша здравствена состојба.
Она што не треба никого да изненади се ситуациите кога бабите одбиваат да се грижат за своите внуци подолго време. Воопшто не е спорно дали ги сакаат затоа што ги сакаат. Но, им треба и одмор, дури и ако се најздрави.
Младите брачни парови со деца треба внимателно да ги набљудуваат своите родители, да се грижат за нивното здравје, благосостојба и среќа. Најлесно е да се каже: „Па, ти си им баба!” Тоа не значи дека таа мора да го жртвува својот тешко стекнат душевен мир за младите родители да се забавуваат. На крајот на краиштата и бабите имаат свој живот!
Кога ги сакате своите родители, ќе знаете колку често треба да ги оставате вашите деца со нив. Бабите не мора да ги чуваат своите внуци. Најдете ја вистинската мерка.
Текстот е од ТУКА.
[…] Повеќе за ова прочитајте ТУКА. […]