Сакате да одгледате добро и емпатично дете? Tреба да престанете да ги правите овие 5 работи

Клучот за одгледување емпатични и љубезни деца не е само да ги научите како да се однесуваат, туку и да ги заштитите од однесувања што можат да ја задушат нивната природна емпатија.

Децата апсорбираат сè, и она што им се кажува и она што го набљудуваат. Начинот на кој родителите изразуваат љубов, решаваат конфликти или дисциплинираат, го обликува емоционалниот свет на детето.

Експертите за родителство издвоиле за The Times of India пет често занемарени грешки во родителството што можат значително да ја намалат способноста на детето да биде нежно, сочувствително и емоционално отворено.

Викање од фрустрација

Викањето може да донесе моментална послушност, но потоа децата преминуваат во одбранбен начин на размислување. Наместо да сфатат што направиле погрешно, децата почнуваат да бараат начини да избегнат идни напади на бес.

На долг рок, децата од такви средини можат да развијат верување дека гласноста, или викањето, е знак на моќ. Некои од нив и самите ќе станат гласни и груби, додека други ќе ги потиснат своите чувства и ќе се затворат во себе. Во двата случаи, нежноста во нив сè повеќе исчезнува.

Смирен тон и јасна порака, дури и во тешки моменти, градат емоционална сигурност.

Користење закани и заплашување

Стравот може да делува брзо, но на долг рок ги уништува сочувството и довербата. Кога се бара послушност преку закани како „Ако не го направите ова, ќе бидете казнети“, детето не учи зошто нешто е или не е во ред, туку само како да избегне казна.

Децата кои се плашат од авторитет честопати ги применуваат истите шеми на другите: се закануваат, манипулираат или наметнуваат моќ. Наместо да го разберат концептот на почит, тие развиваат потреба за контрола.

Фер правилата се важни, но тие се учат преку разбирање, а не преку страв.

Прекумерна ригидност и нефлексибилност

Како што објавува The Times of India, структурата во воспитувањето е корисна, но ако нема простор за комуникација, емоциите се задушуваат. Правилата што не дозволуваат флексибилност ги учат децата дека нивните чувства не се важни.

Таквите деца често ја потиснуваат ранливоста, престануваат да поставуваат прашања и да го споделуваат она што ги мачи. Со текот на времето, тие исто така се повлекуваат и кон другите, што може да го попречи развојот на емпатијата.

Флексибилноста не значи препуштање, туку слушање, разбирање и прилагодување на ситуацијата.

Реакција само на гласно и агресивно однесување

Ако децата добијат одговор само кога викаат, тие брзо учат дека викањето е единствениот начин да бидат разбрани. Тивкиот говор и учтивите барања стануваат невидливи. Така, грубото однесување е ненамерно наградено.

Децата почнуваат да веруваат дека важноста доаѓа со гласноста, а не со учтивоста. Вистинското почитување се развива кога детето знае дека ќе биде слушнато без потреба да го крене гласот.

Агресивното однесување на возрасните како модел

Чувствата како лутина се природни, но кога се користат за одбрана на егото или победа во расправија, децата ја апсорбираат пораката дека насилството е легитимен одговор на стресот.

Ако родителите реагираат со викање, навреди или пасивна агресија, децата учат дека моќта и доминацијата се поважни од разбирањето и сочувството.

Љубезните деца најчесто растат со родители кои ги признаваат своите грешки, се извинуваат и покажуваат како лутината може да се изрази на здрав начин.