7 чести митови за АДХД: Родителите треба да престанат да веруваат дека оваа состојба е само палавост или фаза

Како родители, сите сакаме нашите деца да бидат среќни, здрави и да имаат сè што им е потребно за да напредуваат. Но, понекогаш може да биде збунувачки да се разберат одредени состојби, особено кога се шират дезинформации.

Една од овие состојби е нарушувањето на вниманието и хиперактивноста, познато и како АДХД (од англ. ADHD – Attention Deficit Hyperactivity Disorder), е едно од најчестите невро-развојни нарушувања во детството и адолесценцијата, кое влијае на голем број деца низ целиот свет. Иако е многу честа појава (се проценува дека во некои земји влијае на повеќе од 7% од децата и адолесцентите), сè уште постојат многу митови и недоразбирања околу него.

Подолу, ги разоткриваме најчестите заблуди за ADHD, за родителите подобро да ја препознаат состојбата и да знаат како најдобро да го поддржат своето дете.

Мит 1: АДХД не е вистинска медицинска состојба
Вистина: Иако не постои едноставен тест на крвта за ADHD, бројни научни студии потврдуваат дека тоа е вистинско невробиолошко нарушување. АДХД често има генетска основа и се манифестира преку разлики во структурата на мозокот, особено во областите што ги регулираат емоциите, самоконтролата и учењето. Ова значи дека АДХД не е „палавост“ или „фаза“, туку состојба што бара разбирање и поддршка.

Мит 2: На децата со АДХД само им треба повеќе напор
Вистина: АДХД нема никаква врска со мрзеливост или недостаток на волја. Мозокот на дете со АДХД ги обработува информациите поинаку, што значи дека тешко се концентрира на задачи што не се автоматски интересни за нив, дури и ако се трудат напорно. Реченици како „само фокусирај се“ едноставно не функционираат.

Мит 3: Децата со АДХД никогаш не можат да се концентрираат
Вистина: Иако често имаат проблеми со обрнување внимание, децата со АДХД навистина можат длабоко да се фокусираат, само на работи што длабоко ги интересираат. Овој феномен се нарекува „хиперфокус“ и иако детето може да има проблеми со следењето на часот, може целосно да се внесе во цртан филм, игра или тема што го интересира.

Мит 4: Сите деца со АДХД се хиперактивни
Вистина: Сите форми на АДХД не се манифестираат преку хиперактивност. Постојат различни видови, некои вклучуваат само проблеми со вниманието без прекумерно движење или импулсивност. Оваа потивка форма на ADHD често се нарекува ADD, а децата со оваа форма може да изгледаат замислени, повлечени или едноставно „во свој свет“.

Мит 5: АДХД ги погодува само момчињата
Вистина: Момчињата се дијагностицираат почесто, но тоа не значи дека девојчињата немаат АДХД. Разликата е во тоа што кај девојчињата, симптомите често изгледаат поинаку – тие се помалку изразени преку хиперактивност, а повеќе преку повлекување, неснаодливост или проблеми со организацијата. Поради ова, АДХД кај девојчињата често се препознава подоцна или воопшто не се дијагностицира.

Мит 6: АДХД е нарушување во учењето
Вистина: Самиот АДХД не е нарушување во учењето, иако може да го отежни процесот на учење бидејќи влијае на вниманието, организацијата и самоконтролата. Сепак, може да се појави заедно со други специфични тешкотии како што се дислексија или дискалкулија (специфично нарушување на способноста за учење на математиката и изведувањето на математичките операции), што дополнително ги збунува родителите и наставниците. Децата со АДХД може да имаат право на дополнителна поддршка во училиште.

Мит 7: Децата со АДХД на крајот ќе ја надраснат состојбата
Вистина: Иако некои симптоми може да се променат или да се намалат со возраста (на пр., хиперактивноста), АДХД е најчесто состојба што продолжува во зрелоста. Возрасните со АДХД може сè уште да се борат со планирањето, организацијата и емоционалната регулација. Учењето стратегии за управување со симптомите е исклучително важно во текот на целиот живот.