Кога децата се муниција… За родителското отуѓување и за отуѓувачите, оние кои се во одмаздничка акција против довчерашниот партнер

Како да го објасните она што се случува пред вашите очи во случај на отуѓување на децата од родителите? Како да си објасниш себеси? Камоли како да му се објасни на некој друг? Имате чувство дека во вашето семејство се случува Орвеловата „1984“ кадешто е сѐ извртено и вие не можете да влијаете на ништо. Целосно губење на реалноста и контролата. Едноставно не можете да верувате дека тоа се случува и дека го гледате тоа…

Ситуациите на отуѓување на родителите се како добро чуван Аушвиц. Гледаш и не можеш да веруваш до каде може да оди лудилото, а оној другиот да те убедува дека тоа е за твое добро. И кога ќе му кажеш дека не е така, тој ти вели дека нешто не е во ред со тебе.

Отуѓувањето на детето од родителите започнува во голем број случаи со ненормалноста на едниот родител. Оваа ненормалност се активира со помош на „тригер“. Нешто што било латентно во кај тој родител, а се појавувало спорадично, во еден момент се активира со полна сила кога ќе се појави тригерот. Таа човечка карактеристика отсекогаш постоела во таа личност, имало знаци (црвени знамиња), само не знаевме да ги читаме. Или не ги сметавме за важни. Затоа што сите други ни беа поважни од нас самите.

Во моментот кога ќе се појави ситуација-тригер, работите почнуваат да се тркалаат. Незапирливо. И родителот насилник започнува одмаздничка акција против својот довчерашен партнер.

Човек едноставно почнува да гледа опасност во друга личност и почнува да го напаѓа со сите средства. Како што дивеат клетките на ракот. Децата се само муниција, ништо повеќе.

Абнормалноста се нарекува растројство на личноста.

Едно од најпознатите растројства на личноста е нарцисоидното растројство на личноста. Нарцисоидното растројство на личноста остава пустош по него. Тоа е како наезда на скакулци. Личноста што некогаш сте ја познавале е како Д-р Џекил и Мистер Хајд. Никогаш не знаеш кој е таму и кога ќе се активира оној лошиот. И сѐ повеќе и повеќе одиш на прсти. Затоа што не постои сигурен знак кога има промена на карактерот во истото тело. Нарцисоидниот бес, поради ништо, се слива како Нијагарините водопади. Gastlighting се појавува како најтешката магла во која чекорите како „гуски во магла“ иако инстинктивно знаете дека имате ваш внатрешен компас кој е правилен и кој секогаш, дури и сега, добро ве водел во животот.

Кога ќе го напишете зборот нарцисоидна злоупотреба („narcissistic abuse“), се појавуваат сите симптоми на тоа растројство на личноста. Секој од нив е приказна за себе. Без разлика дали се работи за безмилосна кампања на озборување и поттикнување одвратност, поттикнување помошници против вас, финансиска злоупотреба или едноставно восхит кон сопствената личност.

Нарушувањето не е ретко. Ако нема крвни деликти, тоа останува скриено зад затворени врати.

Зошто?

Во ситуации на отуѓување на родителите, тоа е толку комплицирано, толку неразбирливо и изгледа така што ништо не разбирате.

Затоа што на ситуациите гледате од агол на нормалност.

Грешка! Голема грешка!

Гледате како нарушувањето на личноста се однесува кон сите други, а можеби дури и кон вас. Јавно. Она што не го гледате или гледате е како нарушувањето на личноста го третира тој друг, злоупотребуван родител. Приватно. Зад затворените врати на неговото семејство.

Дополнително, гледате како реагира насилникот, како реагираат децата и како реагира злоставуваниот родител. И ти се чини дека злоупотребениот родител е најслабата алка, од тоа што го гледаш. Бидејќи сè е видливо на него; ментална исцрпеност, траума, очај, тага, плачење, страв за децата, депресија…

Од друга страна, родителот насилник, носител на нарцисоидно растројство е добар…затоа што добро се храни психолошки од злоставуваниот родител и неговото страдање. Тоа е неговата храна или „“narcissistic supply”.

Деца? Само потрошен материјал. Исто како и помагачите кои насилникот ги регрутира. Довчерашни пријатели, роднини, соседи, кој може да биде заведен и искористен против целта.

Ако малтретираниот родител не разбира што му се случува, нема да може да си помогне. А потоа ниту на своите деца. Затоа што злоупотребениот родител е одговорниот родител. Не ги уништува своите деца. Соработува, се обидува да најде решение, моли, моли децата да му се спасат. И колку повеќе бара помош од другите, толку повеќе ги нервира. Затоа што децата изјавуваат дека не им треба и дека конечно треба да ги остави на мира.

Ова е толку ненормална ситуација што секој нормален, гледајќи ја таквата ситуација однадвор, заклучува дека злоупотребениот родител мора да е многу изопачен бидејќи ниту едно дете „не го отфрла родителот без причина“.

И тука е грешката. Затоа што тоа не се нормални ситуации. И приказната не се гледа од нормален агол. Приказната треба да се анализира со тестови за пореметување на личноста, како да станува збор за физичко, крваво злосторство.

Затоа што родителското отуѓување е кривично дело. Против детето и против малтретираниот родител.

Напишете на Google “narcissistic abuse” и “narcissistic supply” и ќе се појават еден тон информации. Луѓе кои бараат помош и луѓе кои ја даваат. Понудата и побарувачката се одлични.

Во светот на родителското отуѓување, нарцисоидното нарушување на личноста е секојдневна појава. Експертите кои се занимаваат со отуѓување на децата го разбраа ова. Сите останати – адвокати, судии, центри за социјална работа допрва треба да се едуцираат за тоа.

Затоа што отуѓувањето на децата во развод со висок конфликт не е „се караат двајца родители“. Напротив, тоа е семејно насилство од едниот родител врз другиот. Едниот што го уништува другиот и другиот што има последици од таквото уништување. Како и децата…

Тоа е култот на личноста на родителот насилник во кој тој е водач на култот, а сите други се негови поданици.

Според американската експертка на оваа тема, Линда Готлиб, третманот на тешки отуѓувачи бара, следствено, многу сложена интервенција која бара специјализирани вештини и знаења.

„Опсежните истражувања дојдоа до наодот дека тешките отуѓувачи се манифестираат со длабока психопатологија и со уште еден кластер Б нарушувања на личноста. Нарушувањата на личноста од кластерот Б вклучуваат гранични, нарцисоидни и асоцијални. Нормалните родители не вршат отуѓување на нивните деца; нормалните родители нема себично да го задржат детето за себе; нормалните родители нема да го избркаат соодветниот родител од животот на нивното дете; нормалните родители не тврдат дека се единствениот родител што му е потребен на детето; нормалните родители не ги убедуваат своите деца лажно да веруваат дека биле злоставувани од другиот родител; нормалните родители не му пркосат на законот со кршење на судските наредби за родителскиот период на другиот родител и ги обврзуваат нивните деца да го сторат истото; нормалните родители не ги манипулираат своите деца за да ги малтретираат и да го отфрлаат нивниот друг родител нормалните родители едноставно не им го прават сето тоа на своите деца“, вели Готлиб.

Текстот е од ТУКА.