Детска амнезија: Зошто не се сеќаваме на ништо пред четвртата година од животот?
Некои истражувања сугерираат дека нашите родители значително ги менуваат нашите спомени од детството со нивните приказни. Истото истражување покажало и дека децата различно се сеќаваат на истиот настан откако ќе разговараат за него со своите татковци, а различно кога разговараат за него со своите мајки.
Личноста се формира во раното детство, но сепак не се сеќаваме на искуствата од нашите најрани години. Овој феномен ги погодува речиси сите луѓе, па дури има и официјално име – детска амнезија. Како што старееме, забораваме на луѓето, настаните, па дури и местата што сме ги посетувале кога сме биле деца.
Детската амнезија е неможност да се запаметат детали и настани што се случиле пред четиригодишна возраст. Некои истражувачи отидоа подалеку и открија дека пред да наполнат седум години, децата се сеќаваат на околу 60 проценти или повеќе од настаните од раните години, додека на деветгодишна возраст паметат само 40 проценти. Ова им овозможило да разберат дека додека поминуваме низ различни фази на развој, помалку се сеќаваме на она што му претходело на тоа.
Дали е тоа поврзано со говорот?
Една теорија за тоа зошто не можеме да пристапиме до нашите најрани сеќавања е дека во тој период не сме можеле да комуницираме вербално. За да опишеме одредено сеќавање, ние користиме зборови и можеме го ја опишеме во многу детали, што бара јазик. Повеќето мали деца не зборуваат течно, поточно комплетни реченици до двегодишна возраст, па едноставно не можат да формираат кохезивна меморија.
Развојот на мозокот игра голема улога
Едно истражување покажа дека мозокот „не складира спомени кои инаку би биле долгорочни“ кога е зафатен со производство на нови клетки. Освен тоа, не можеме да се потсетиме на дневните настани пред три или четири години, бидејќи нашата епизодна меморија уште не е започната.
Сеќавањата на родителите ги менуваат нашите
Други истражувања сугерираат дека нашите родители, исто така, значително ги менуваат нашите спомени од детството со нивните приказни. Истото истражување покажа дека децата различно се сеќаваат на истиот настан откако ќе разговараат за него со своите татковци, а различно кога разговараат за него со своите мајки.
Моќта на емоционалниот одговор
Детските психолози велат дека децата чуваат спомени исполнети со силни чувства, позитивни и негативни. Ова откритие дозволува дури и малите деца да сведочат на суд. Значи, поголема е веројатноста дека ќе можете да се потсетите на рано сеќавање кое ви е важно и предизвикува силен емотивен одговор, пишува BrightSide.