Јапонските родители мора да бараат одобрение за името на своето дете: Нема веќе Пикачу, Најк…
Слободата да се избере име за своето дете оди само до одредена граница и добро е што е така. Да, тоа е наше дете, но еден ден ќе го пуштиме тоа дете во свет, а не размислуваме секогаш логично како родители…
Родителите избираат име за своето дете, секако. Родители кои го сакаат само најдоброто за своето дете. Родители кои знаат каква иднина сакаат тоа да има и каква личност сакаат да биде. Дел од сето ова е името, кое не ја дефинира целосно личноста, но сепак е нешто што нè дефинира до одреден степен. Нашето име е нешто што го носиме со себе во текот на целиот живот, во секоја ситуација во нашиот живот. И не е ни чудо што ни е важно.
Иако родителите имаат слобода во изборот на име затоа што е нивно дете, во некој дел од земјата, системот, бирократијата – како и да го наречете – сепак мора да повлече линија и да каже дека некои опции нема да бидат прифатени. Понекогаш родителите успеваат да се „протнат“ низ дупките во законот, а понекогаш законот не е доволно „свеж“ за да биде во чекор со трендовите.
На пример, Јапонија во моментов воведува нови правила во врска со имињата за деца и забранува некои имиња.
Имено, најголемиот проблем во Јапонија се карактерите. Нови правила за изговор на канџи буквите, една од јапонските азбуки, стапија во сила неодамна. Оваа промена е со цел да стави крај на употребата на киракира (сјајни) имиња што родителите сè повеќе ги користат за визуелно „украсување“ на името на своето дете. Ваквите имиња честопати предизвикувале проблеми во бирократијата, а децата честопати биле цел на исмејување.
Иако новиот закон всушност не ги забранува целосно канџи буквите, родителите сега се должни да ги информираат локалните власти за нивното фонетско читање, сè во обид да се стави крај на необичните или контроверзните изговори.
Сега ќе бидат дозволени само официјално признати преводи на канџи буквите, бидејќи владата сака да ја спречи забуната што необичните имиња можат да ја предизвикаат во училиштата, болниците и другите јавни служби.
Дебатата за киракира буквите трае од 90-тите, кога тие почнаа да се појавуваат како дел од детските имиња. Прекарите се базираат на неортодоксни читања на овие букви, а владата сака да му стави крај на тоа. Освен што ги решава компликациите со кои се соочува бирократијата, ова е и начин да се справат со поплавата од необични и, за многумина, неразбирливи имиња.
Какви имиња им даваат родителите?
На пример, имиња по познати ликови или брендови: Пикачу е меѓу омилените, но тука се и Наики (Најк), Даија (Дијамант), Пу (како Вини Пу) и Кити (секако, по Хелоу Кити).
Некои дури и успеале да се прослават во медиумите бидејќи ги именувале своите деца Оџисама (Принц) и Акума (Ѓавол). Случајот на Сеико Хашимото, поранешна олимписка уметничка лизгачка и велосипедистка која го водеше организацискиот комитет на Олимписките игри во Токио 2020, исто така успеа да се прослави во медиумите. Таа ги именуваше своите синови Гиришија (Грција) и Торино (Торино), по местата каде што се одржуваа Летните и Зимските олимписки игри во годините кога се родени.
Хашимото знаела како да ги изговори овие имиња напишани со канџи букви, но на другите тоа не им било толку лесно. Според новиот закон, по изборот на име или изговор што отстапува од конвенционалниот, родителите ќе мора писмено да го објаснат својот избор на име и, доколку е потребно, да смислат прифатлива алтернатива ако името биде одбиено.