Најчеста родителска грешка на која се жалат децата кај терапевтите

Во последните неколку години, сè повеќе внимание се посветува на менталното здравје на децата. Родителите сè повеќе го поддржуваат одењето на терапија, иако понекогаш се загрижени што ќе каже нивното дете таму.

Но, за децата, без оглед на возраста, одењето на терапевт често е важен прв чекор кон разбирање на сопствените чувства. Терапевтите се тие што откриваат кои родителски постапки децата најчесто ги споменуваат како извор на болка и фрустрација – и тоа не за да обвинуваат, туку за да се обидат да се разберат себеси и односите што ги обликуваат.

Чувство дека ги осудуваат поради сопствените избори

Според психологот д-р Алин Золдброд, една од најчестите причини зошто децата се чувствуваат оддалечени од своите родители е тоа што постојано се чувствуваат осудувани за одлуките што ги донесуваат – особено ако тие одлуки се разликуваат од она што нивните родители го замислувале. Многу деца дури избираат и кариери со кои не се задоволни, само за да ги исполнат очекувањата на своите родители.

Д-р Золдброд го наведува примерот на успешен уролог кој ја напуштил професијата во доцните четириесетти години бидејќи сфатил дека тоа никогаш не било негов сон – тоа бил сон на неговите родители, пишува YourTango.

Чувство дека ги контролираат

Терапевтот д-р Глорија Браме истакнува дека возрасните деца често ги поврзуваат животните тешкотии со начинот на кој биле воспитани – и понекогаш со право.

Тие често се жалат на мајките кои останале премногу вклучени во нивните одлуки, изглед или однесување дури и по детството.

Кога станува збор за татковците, жалбите најчесто се однесуваат на емоционално или физичко отсуство. Таквите родители честопати не ја охрабрувале независноста, а нивните деца честопати се борат со несигурност, негативна слика за себе и тешкотии при донесување одлуки како возрасни. Чувство дека не ги разбираат

„Моите родители не ме разбираат!“ – оваа реченица се повторува илјадници години, вели експертката за односи Сузан Алан.

Но, постои причина зошто децата се чувствуваат вака, особено ако родителите немаат емпатија или јазик со кои би ги разбрале емоциите на своите деца – и обратно.

Алан вели дека видела неверојатни промени во нејзината работа со семејствата – целиот однос меѓу родителите и децата може да се подобри за само еден месец.

Таа, исто така, истакнува дека проблемите со менталното здравје се водечка причина за смрт и инвалидитет кај децата и младите на возраст од 3 до 17 години, што дополнително ја нагласува важноста на овие разговори. Затоа е важно да се создадат односи каде што децата се чувствуваат видени, слушнати и прифатени – такви какви што се навистина.