Рoдителите често даваат сѐ од себе кога станува збор за родителството, а родителството, за жал, не доаѓа со упатства за употреба. Без разлика дали се работи за родители или баби и дедовци, сигурно е дека ги сакаат своите деца со целото срце, но и најдобрите понекогаш грешат.
Затоа, на секого му треба повремено потсетување за тоа како однесувањето и навиките можат да влијаат на децата, за да можат соодветно да се приспособат доколку е потребно. Значи, ако сакаат да ги подобрат своите способности како родители, баби и дедовци, детските психолози бараат од нив да престанат со одредени навики. Ова се некои од нив.
- Користење на времето пред екраните за смирување
„Важно е децата да се вклучат во различни активности засновани на игра кои промовираат раст во различни области, вклучувајќи визуелно-моторни, физички вежби и социјализација. Меѓутоа, кога бабите и дедовците добронамерно ги ставаат внуците пред екранот за да бидат добри и да имаат занимација и едните и другите пропуштаат важно време за меѓусебно поврзување“, вели детскиот психолог д-р Розеан Капана-Хоџ за Parade. - Претпоставување дека чувствата не се голема работа
Детскиот психолог д-р Керолин Данда вели: „Престанете да претпоставувате дека чувствата на децата не се голема работа, обидувајќи се да ги отфрлите или пребрзо да ги поправите. Наместо тоа, прво потврдете ги чувствата и сослушајте ги децата. Дури и ако родителите мислат дека нивните деца претерано реагираат на ситуацијата, запомнете дека тие ги немаат истите вештини за саморегулација, перспектива или мудрост како вие“.
Таа предупредува дека отфрлањето на нивните чувства може да направи да се чувствуваат неценети, да ја уништи нивната самодоверба и да ја спречи нивната способност за ефективно изразување.
- Викање и прекумерна критика
„Минатите генерации можеби се воспитувани со фокус на негативното однесување и со тенденција да викаат за да го привлечат вниманието на децата. Сепак, редовното викање може да создаде страв и вознемиреност, што доведува до проблеми со управувањето со стресот, самодовербата и комуникацијата“, предупредува Капана-Хоџ. - Користење на вината за мотивација
Чувството на вина никогаш нема да резултира со подобро однесување, велат психолозите.
Д-р. Капана-Хоџ вели: „Обидот да се контролира однесувањето преку вина може да доведе до чувство на безвредност и нездрава желба да се задоволат другите. „Гледај колку напорно работам за тебе“ или „Помогни ѝ на баба или ќе се налутам“ нема да помогнат децата се развиваат во самоуверени возрасни луѓе кои знаат како да поставуваат граници“.
- Недостаток на конзистентни правила и граници
„Мислам дека повеќе од која било друга поплака што ја слушам од родителите е дека бабите и дедовците не ги следат правилата за дисциплина“, забележува д-р Капана-Хоџ. Ввели дека недоследните правила може да создадат конфузија и несигурност кај децата, што може да доведе до влошување на однесувањето.
„Најдоброто учење се случува кога децата имаат јасни, доследни граници што прават да се чувствуваат сакано и безбедно, а истовремено ги учат на одговорност и самоконтрола“, заклучува психологот.