Децата со аутизам се со поголема веројатност да бидат исклучени од училишните активности, дури и со почнувањето во предучилишна установа.
Мета-анализата на 34 студии покажала дека 67% од младите со аутизам биле малтретирани.
Друга студија покажала дека децата со аутизам почесто го одбиваат училиштето, често како резултат на малтретирање.
Сара Хемптон, психотерапевтка во Green Mountain Psychological Associates и мајка на дете со аутизам, раскажала за Psychology Today за своите искуства со образованието на нејзината ќерка.
Поддршката не се нуди како што треба
Хемптон ја опишува нејзината бистра, енергична ќерка со аутизам која се соочувала со анксиозност, малтретирање и злоупотреба до второ одделение.
И покрај нејзините обиди да обезбеди помош, ѝ било кажано дека нејзината ќерка не се „квалификува“ за поддршка.
Биле потребни години на застапување, недоразбирања и утра со солзи пред нејзината ќерка конечно да ги добие услугите што ѝ се потребни за да успее.
Ова искуство не е невообичаено.
Иако децата во САД имаат законско право на бесплатно и соодветно јавно образование, поддршката често не се нуди сé додека учинокот на детето значително не се намали.
Овие политики, наречени „прво неуспех“, може да ја оштетат самодовербата на детето, односот кон училиштето и социјалните односи.
Социјална и емоционална благосостојба
Хемптон ги истакнала незадоволените емоционални потреби на децата со аутизам на училиште. Истражувањата покажуваат дека младите луѓе со аутизам се изложени на поголем ризик од анксиозност, депресија, ниска самодоверба и самоубиство, а малтретирањето е главна причина за лошите резултати за менталното здравје.
Таа забележала дека децата со аутизам можат да ги прикријат своите емоции, па затоа училишниот персонал треба да биде свесен дека насмевката не секогаш значи среќа.
Решавањето на проблемот со насилството може да биде тешко бидејќи издвојувањето на децата или нивното поттикнување да го пријават насилството не е секогаш ефективно.
Хемптон предложила персоналот внимателно да ги следи учениците и рано да интервенира за да ги спречи социјалните тешкотии.
„Чесно не значи секогаш еднакво!“
Децата со аутизам често имаат предизвици во однесувањето, а типичните училишни методи како што се наградите и казните можеби не се соодветни.
Алтернативните пристапи, како што се колаборативните и проактивни решенија кои го нагласуваат решавањето проблеми и задоволувањето на потребите на децата, може да бидат поефикасни.
Хемптон нагласува дека „чесно не значи секогаш еднакво“, а на децата со аутизам можеби им требаат дополнителни прилагодувања за да напредуваат.
Открила дека нејзината ќерка напредува кога возрасните искрено се грижат за неа, што покажува дека односите се поважни отколку само фокусирање на однесувањето.
На прашањето како родителите можат да се залагаат за своите деца со аутизам, Хемптон советува моделирање на посакуваното однесување, да се создадат можности за социјална интеракција надвор од училиштето и да бидат подготвени да зборуваат и да ги бараат потребните услуги. Понекогаш на децата првично може да им биде одбиена поддршката, но подоцна се квалификуваат за неа.
За училиштата, Хемптон препорачува образување за невроразноликоста за сите ученици за да се поттикне прифаќањето, особено во раните години, како и обука на персоналот во праксите кои ја афирмираат невроразноликоста, како што се колаборативни и проактивни решенија.