Не им давајте на децата антибиотици како бомбони! Ќе бидат изложени на поголем ризик од рак на дебело црево во младоста

Според револуционерно истражување објавено во списанието Nature, специфичен токсин од цревата може да придонесува за наглото зголемување на случаите на рак на дебело црево кај помладите луѓе, а една потенцијална причина за ова може да биде прекумерната употреба на антибиотици во детството.

Штетни цревни бактерии и рак на дебело црево: Врска со оштетена ДНК во цревата

Неколку видови штетни цревни бактерии, вклучувајќи одредени соеви на E. coli, Klebsiella pneumoniae и Citrobacter koseri, произведуваат токсин наречен колибактин. Од средината на 2000-тите, студиите постојано покажуваат дека овој токсин може да предизвика специфично оштетување на ДНК во клетките на дебелото црево кое е тешко да се поправи и на крајот може да доведе до рак.

Таквата штета е особено изразена кај луѓе кои развиваат рак на дебело црево на помлада возраст, објавија истражувачите на University of California, во Сан Диего. Новата студија ја секвенционирала ДНК-та на тумори на рак на дебело црево собрана од 981 пациенти од 11 земји низ целиот свет и открила дека ДНК мутациите поврзани со колибактин биле 3,3 пати почести кај пациенти помлади од 40 години отколку кај оние постари од 70 години.

„Околу 50 проценти од ракот на дебело црево со рана појава кај луѓе помлади од 40 години носеле препознатлив генетски потпис на изложеност на колибактин“, рекла Људмил Александров, професор по биоинженерство и молекуларна медицина на UC San Diego.

Важноста на раното откривање и наводи од студиите: Делот што недостасува од сложувалката?

Откритието би можело да има важни импликации врз јавното здравје, со оглед на зголемената стапка на рак на дебело црево кај младите луѓе. Пред две години, Американското здружение за рак објавило дека бројот на дијагнози на овој рак кај пациенти под 55 години се дуплирал помеѓу 1995 и 2019 година, при што стапките на напредна болест сега се зголемуваат за околу 3 проценти секоја година кај луѓе под 50 години.

Д-р Кристофер Џонстон, вонреден професор и директор на микробна геномика во MD Anderson Cancer Center, ја опишал врската со колибактинот како потенцијално клучна за објаснување на овој вознемирувачки тренд.

„Можеби е критичен дел од сложувалката“, рекол Џонстон, кој не бил вклучен во новата студија.

Опасноста започнува во детството

Според Људмил Александров, новите наоди сугерираат дека штетните ефекти на колибактинот започнуваат уште во детството, при што првите промени во ДНК што водат до формирање на тумор веројатно се случуваат во текот на првата деценија од животот. Промените во животниот стил во текот на изминатите 40 години можеби предиспонирале повеќе деца да имаат поголем број соеви што произведуваат колибактин во цревата.

„Постојат неколку можни објаснувања. Едно е употребата на антибиотици во раното детство, што може да го олесни трајното колонизирање на овие соеви. Потоа, тука се и промените во исхраната, како што се зголемената консумација на преработена храна или намалениот внес на растителни влакна. Други можни фактори вклучуваат повисоки стапки на царски резови или пократки периоди на доење, како и почесто рано сместување на децата во центри за дневна грижа. Сето ова може да го олесни преносот на микроби за време на критичен период од развојот“, рекол Александров.

Колибактинот не е единствената опасност

Сепак, многу прашања остануваат неодговорени.

Д-р Шуџи Огино, професор по патологија и епидемиологија на Харвард, рекол дека сè уште не е јасно дали некои луѓе се едноставно почувствителни на штетните ефекти на колибактинот врз ДНК од другите, или дали овие ефекти можат сигурно да се поврзат со одредени начини на живот.

Микробите што произведуваат колибактин не се единствените што се поврзани со ракот на дебелото црево. Во последниве години, и Огино и Џонстон објавиле студии што поврзуваат друг цревен микроб, Fusobacterium nucleatum, со развојот на болеста. Александров верува дека додека видовите што произведуваат колибактин може да предизвикаат почетни мутации што го активираат формирањето на тумор, F. nucleatum може да придонесе за развојот на болеста со тоа што му дозволува на туморот да расте и да го избегнува имунолошкиот систем.

Сепак, Џонстон нагласува дека ова е исто така област што бара понатамошно истражување и дека коренот на ракот на дебелото црево може да биде резултат на комбинација од микроби и нивните токсини.

„Микробиолошките интеракции би можеле да ги засилат овие ефекти. На пример, кај пациенти со наследен синдром на рак на дебело црево наречен фамилијарна аденоматозна полипоза, студиите покажале дека кога Bacteroides fragilis коегзистира со E. coli што произведува колибактин, оштетувањето на ДНК е значително поизразено“, вели тој.