Новиот стил на родителство гради успешни деца, подобaр e од сите досегашни

Родителството денес постои во безброј облици. Некои родители користат авторитативен пристап, кој комбинира цврсти граници со поддршка и топлина. Други избираат авторитарен стил – построги правила, помалку дискусија. Во последно време, сè повеќе луѓе се свртуваат кон „нежното родителство“, каде што акцентот е ставен на емпатијата и емоционалната валидација.

Но, што ако клучот за успешно воспитување на деца не лежи ниту во строгоста ниту во попустливоста? Што ако тајната е во создавањето безбеден емоционален простор?

По проучувањето на повеќе од 200 односи меѓу родители и деца, Рим Рауда, едукаторка и експерт за ментално здравје на децата, развила пристап што го нарекува емоционално сигурно родителство. Според неа, овој пристап дава најдобри резултати.

Што е емоционално сигурно родителство?

Oвој пристап подразбира длабоко разбирање и препознавање на емоционалните потреби на детето. Родителот повеќе не е само оној што поставува граници, туку и водaч што го учи детето на отпорност, доверба и поврзаност преку отворена и искрена комуникација.

Како и авторитарното родителство, овој стил поставува јасни граници и ја поттикнува независноста, но она што го прави различен е акцентот на емоционалната присустност и внатрешната работа на родителот.

Карактеристиките на емоционално сигурните родители вклучуваат:

Прифаќање на емоциите на детето без обид веднаш да ги „поправат“.
Избегнување на засрамување на детето, без оглед на тоа дека можеби и самите пораснале со таков пристап.
Гледање на непожелните однесувања (како што се викање, удирање) како знаци на стрес, а не на пркос.
Преземање одговорност по конфликт, со извинување и повторно поврзување.
Работење на личен раст преку терапија, пишување дневник или внимателност за да реагирате помалку импулсивно во тешки моменти.
Создавање простор каде што детето може слободно да ги изрази своите емоции, да поставува прашања и да биде свое.
Прифаќање на детето во целост, и во „добрите“ и во „тешките“ моменти.
Поставување граници со смиреност и сочувство, без страв или закани.
Како изгледа тоа во пракса?

Рауда нагласува дека емоционалната безбедност започнува со родителите. Првиот чекор е да станете свесни за тоа како вашите сопствени искуства од детството влијаат на вашите реакции денес.
На пример, кога детето ќе ја тресне вратата, наместо веднаш да помислите „колку е непристојно“, можете да се прашате „дали е преплавено со емоции?“ Наместо да кажете работи како „престани да се однесуваш така“, обидете се со „Можеш ли да ми кажеш што се случи?“

Границите сè уште се поставени, но не преку контрола, туку преку разбирање: „Знам дека си лут, но не можеме да го решиме тоа на тој начин.“ Таквиот пристап не значи дека родителот попушта, туку дека границите произлегуваат од безбедноста и јасноста, а не од страв или срам.

Спречување на срамот и негување на врските
Родителството кое создава емоционална сигурност не бара совршенство. Клучно е како родителот ќе се однесува по конфликтот. Извинувањето, поврзувањето и потврдувањето на емоциите му ја испраќаат пораката на детето: „Конфликтите не значат дека повеќе не си сакан“.

Ова може да изгледа вака:

„Не требаше да го кренам гласот, извини.“
„Во ред е да се биде лут, но ќе најдеме подобар начин да го покажеме тоа.“
„Ајде да здивнеме заедно, а потоа ќе разговараме.“

Зошто комуникацијата е сè?
Начинот на кој родителот разговара со детето станува неговиот внатрешен глас. Рим Рауда нè потсетува: „Децата кои се чувствуваат емоционално сигурни растат во возрасни кои знаат како да ги регулираат емоциите, да градат здрави врски, да си веруваат себеси и да живеат со самодоверба“.

Родителството засновано на емоционална сигурност не само што одгледува „успешно“ дете, туку и човечко суштество кое знае дека е сакано и прифатено, дури и кога прави грешки.