Во вирално видео на Тик-Ток, корисничката @hannahwiththelipstick ја снимила својата мала ќерка како седи на кујнската маса и јаде молчејќи додека нејзините родители „зад нејзин грб“ воодушевено зборуваат за неа.
„Таа беше толку добра денес… Сите ја сакаат… Децата беа толку среќни што ја видоа.“
А таа? Таа само седи, молчи и полека се насмевнува, онака како што знаат да прават само децата кои чувствуваат дека се видени.
Овој момент е дел од сè попопуларниот родителски тренд наречен позитивно озборување – кога го фалите вашето дете како да не слуша, иако добро знае дека зборувате за него.
Што е точно позитивно озборување?
На прв поглед, „позитивно озборување“ звучи како контрадикција. Но, родителите кои го практикуваат велат дека има вистинска магија.
Поентата е да го фалите вашето дете не директно зборувајќи му нему, туку на некој друг во близина. Можете да му го кажете тоа на вашиот партнер, баба, дедо, дури и на вашето куче, сè додека знаете дека малите уши можат да чујат. Детето не ја прима пофалбата „во лице“, туку само ја прислушкува и затоа ја доживува поискрено.
Психолозите потврдуваат дека овој вид пофалба може да има посилен ефект од директните комплименти. Кога детето „случајно“ ги слуша своите родители како зборуваат позитивно за него, тоа го доживува како вистински, автентичен увид, а не како пофалба „од должност“.
Зошто родителите го користат сè почесто?
Затоа што функционира. И затоа што е едноставно. Во време кога многу родители сакаат да одгледуваат емоционално стабилни, свесни деца, но во исто време постојано се сомневаат дали се на вистинскиот пат, моменти како овој делуваат како потврда: „Ах, сепак правиме нешто како што треба“.
Кога вашето дете постојано се смее затоа што слушнало дека сте горди на него, а вие се преправате дека не забележувате, тоа се малите, тивки победи на родителството што значат сè.
Како да го користите ова дома?
Не ви треба сценарио, камера или посебна подготовка. Само кажете нешто убаво во обичен момент, не директно на вашето дете.
Еве неколку примери:
Додека си играте со вашето помало дете: „Тато, дали виде како му помогна на својот брат? Тоа навистина ме трогна.“
Пред кучето (да, сериозно): „Дали знаеш колку добро се однесуваше денес кај докторот? Многу сум горда.“
На телефон со бабата: „Таа сама ги раскрена своите играчки, дури и без да ѝ кажам. Така станува одговорна.“
Во текот на вечерта, како потсетник: „Му кажав на тато колку добро се однесуваше денес во продавницата. Тој беше многу горд.“
Колку повеќе ги нагласуваме нивните добри квалитети, дури и „патем“, толку повеќе децата веруваат дека се токму такви.
Децата секогаш нè слушаат. Иако понекогаш се преправаат дека не се таму, нивните мали уши апсорбираат сè, особено она што се кажува кога не мислат дека се во центарот на вниманието.
Затоа, следниот пат кога вашето дете ќе направи нешто убаво, храбро или едноставно прекрасно, кажете го тоа гласно. Не директно нему, туку онака, патем. Можеби таа „случајно“ фатена фраза ќе стане глас што ќе го носат со себе до крајот на животот.