Сѐ повеќе училишта ги забрануваат мобилните телефони. Социјален работник објаснил зошто се проблематични
Имавме пример од едно училиште, каде што детето прашано на што му се радува најмногу по училиште, вели – на мобилниот телефон. Тој не спомна фудбал, пријатели или членови на семејството. Најважен му е мобилниот телефон
Речиси секое училиште има свои правила. Во нив често се опишани правата и обврските на учениците. Исто така, наведуваат и што е забрането.
На пример, основното училиште Турниќ од Риека во списокот на училишни правила наведува дека „мобилните телефони и слични уреди мора да се исклучуваат за време на часовите“. И тоа не е единственото училиште. Оваа ставка е на списокот со правила во сѐ повеќе училишта.
„Дигиталните уреди имаат големо влијание врз однесувањето, но и врз ставовите и вредностите.
Кај децата од најрана возраст предизвикуваат проблеми во концентрацијата и фокусирањето на училишните содржини, а се јавува и голема желба за екрани.
Имавме пример од едно училиште, каде што детето прашано на што му се радува најмногу по училиште, вели – на мобилниот телефон. Тој не спомна фудбал, пријатели или членови на семејството. Најважен му е мобилниот телефон“, вели социјалниот работник Неџељко Марковиќ за време на онлајн предавањето наменето за родители на училишни деца од прво и петто одделение основно и прв клас гимназија.
На прашањето зошто децата најчесто имаат проблеми со прифаќањето на училишните правила, најистакнатиот одговор беше дека семејството е во криза.
Со други зборови, кога односот на мајката, таткото или членовите на потесното семејство според правилата не е добар, детето ќе има потешкотии.
„Воспитувањето на емпатично дете бара време и структура, но важно е да се знае дека детето учи од училишните правила и се подготвува за живот, како за понатамошно образование, така и за деловниот свет и професионалните односи“, додава Марковиќ.
Родителите треба да бидат свесни дека училишните правила се за воспитување на децата и тие се охрабруваат да учествуваат во нивното креирање.
„Кога бевме деца, правилата ни изгледаа чудни, лицемерни или дволични, а денес како возрасни препознаваме дека ни помогнаа во формирањето и воспитувањето.
Секогаш го поттикнуваме доброволното вклучување на родителите во работата на училиштето – дали се работи за дејствија за уредување на училиштето или за поддршка во одржување на воннаставни активности, бидејќи сето тоа се активности насочени кон градење на децата како емпатични личности кои ја ценат својата заедница и луѓето што живеат во неа“, истакнал Марковиќ.