Денес, сè повеќе возрасни луѓе одлучуваат да го прекинат контактот со своите родители или блиски членови на семејството поради емоционална токсичност, нерешени конфликти и сѐ поголемо несогласување за вредностите.
Многу експерти забележуваат дека таквите одлуки ја одразуваат потребата да се зачува емоционалната стабилност.
Врз основа на истражување спроведено во САД, дури 27 отсто од испитаниците рекле дека ја прекинале врската со некој член на семејството, додека 10 отсто рекле дека тоа е случај со нивните родители или деца.
Еве три главни причини зошто сѐ повеќе возрасни луѓе ги прекинуваат семејните врски.
Токсични односи со родителите
Една од најчестите причини за раскинување на семејните односи лежи во токсичното однесување на родителите. Многу возрасни, кои го поминале своето детство под притисок или запоставување, избираат да ги прекинат врските за нивно добро.
Возрасните деца често ги опишуваат своите родители како емоционално деструктивни луѓе кои не ја прифаќаат одговорноста за своите постапки, туку реагираат со негирање или дури и со повредена гордост.
Еден корисник на Реддит го споделил своето искуство велејќи: „Немам контакт со татко ми, маќеата и двете полусестри веќе четири години поради злоупотреба и запоставување. Терапијата ми помогна да сфатам колку навистина ми беше страшно детството и не жалам поради прекинувањето на врската“.
Родителите често се соочуваат со чувство на негирање кога децата ги објаснуваат причините за раскинувањето, не се подготвени целосно да разберат што значеле нивните постапки за детето.
Нерешени семејни судири и чувства на предавство
Чувството на предавство поради промените во семејната динамика, како што се разводот или новото семејство, често предизвикуваат оддалечување на возрасните деца.
Овие конфликти се особено изразени кога родителите покажуваат незаинтересираност за децата од претходните бракови или кога ги фаворизираат другите деца во новото семејство.
Според истражувањето објавено во списанието Journal of Social and Personal Relationships, стабилноста во семејните односи е почеста кај родителите кои остануваат во брак, во споредба со оние кои се разведени или се повторно во брак.
Во стабилните семејства, постои поголема веројатност да се решат семејните конфликти и да се обноват односите.
Несовпаѓање на вредностите и идеолошки разлики
Поради сѐ поизразените разлики во вредностите, од политички ставови до ставови за ЛГБТК+ заедницата, многу родители и деца стануваат сѐ пооддалечени.
Несогласувањето во основните вредности, особено кога едната страна не ги почитува или ги минимизира верувањата на другата страна, создава чувство на отуѓеност.
Еден корисник на Reddit го опишал своето искуство: „Немав лошо детство, но како што моите родители станаа подесничарски расположени и почнаа да се занимаваат со теории на заговор, сфатив дека не се согласуваме за важни работи. Не сакам да ги изложувам моите деца на тие верувања“.
Прекинот во семејните односи не е секогаш траен, многу семејства се помируваат по одреден период на дистанца, особено со помош на терапевт.
Сепак, за оние кои не можат да постигнат заеднички јазик, поставувањето цврсти граници може да биде клучно за одржување на менталното здравје.