Сè уште многу не е познато за развојот на меморијата и раниот развој на мозокот, но неодамнешното истражување откри интересни информации.
Студиите на Американската психолошка асоцијација (АПА) покажаа дека доенчињата развиваат долгорочнo (декларативнo) помнење многу рано.
Една од првите работи што ги препознаваат и паметат е гласот на нивната мајка – штом ќе го слушнат, тие често реагираат со насмевка или се смируваат.
Иако не е сосема јасно колку долго пред раѓањето тие можат да препознаат гласови, ова е една од првите области каде нивниот мозок почнува да апсорбира информации.
Според др. Рене Спенсер, лиценциран советник и доктор по советодавна психологија, истражувањето покажува дека новороденчињата многу рано го препознаваат гласот на нивната мајка, што може да игра важна улога во нивниот емоционален развој. Покрај тоа, според истражувањето на Др. Керол Кул, експерт за јазичен развој, децата почнуваат да ги поставуваат темелите за подоцнежните јазични и когнитивни вештини во првите месеци од животот.
Помнењето кај доенчињата
Постои разлика помеѓу различни типови на меморија. На пример, кога новороденото бебе плаче затоа што сака да го нахранат, тоа користи несвесна, т.н. семантичка (или преживувачка) меморија, додека декларативната меморија е свесна – вклучува препознавање и свесно потсетување.
Меморија во раното детство (3-7 години)
Експертите ја нагласуваат важноста на рутината и повторувањето во раното детство, особено на возраст од 3 до 7 години.
Колку повеќе се повторуваат информациите, толку полесно ќе му биде на детето да ги запомни и да ги повика од сеќавањата подоцна.
Децата кои растат во средина каде што многу се зборува со нив, порано ги развиваат своите мемориски вештини. Во овој период, мозокот е исклучително прилагодлив и способен да апсорбира информации, што го прави идеално време за учење.
Документација и визуелна поддршка за помнењето
Еден начин да се зајакне меморијата е да се документираат настаните преку слики и приказни. Според др. Патриша Бауер, професорка по психологија на Универзитетот Емори, фотографиите можат да послужат како потсетници за спомени кои инаку би можеле да бидат заборавени. Визуелните дразби можат да помогнат да се потсетиме дури и на раните спомени.
Зошто трауматичните работи подобро се паметат?
Истражувањата покажуваат дека негативните искуства често се паметат подобро од позитивните. Тоа е еволутивен механизам – луѓето интуитивно се сеќаваат на ситуации кои биле болни за да ги избегнат во иднина.
Според др. Според Џејмс Мекго, невролог од Универзитетот во Калифорнија, мозокот ги шифрира настаните поврзани со силни емоции, вклучувајќи страв и болка, особено силно. Затоа, децата може појасно да се сеќаваат на моментите кога биле повредени отколку, на пример, на роденденските забави.
Развој на хипокампус и долгорочна меморија (7-10 години)
Како што растат децата, нивниот хипокампус – делот од мозокот одговорен за обработка на долгорочната меморија и емоционалните реакции – се развива сѐ повеќе и повеќе.
Помеѓу седум и десет години, мозокот почнува подобро да ги организира информациите, што овозможува полесно потсетување. Во оваа фаза, децата можат да се сетат и да повторат дури и навидум безначајни детали од секојдневниот живот.
Иако многу спомени од раното детство бледнеат со текот на времето, искуствата и средината во која расте детето играат клучна улога во развојот на неговите когнитивни способности и емотивниот живот. Повторувањето, раскажувањето приказни, фотографиите и рутините можат да помогнат да се создаде цврста основа за долгорочна меморија.