Колку повеќе малите деца гледаат телевизија, толку почести и посериозни стануваат нивните говорни дефекти. Телевизискиот екран ја блокира спонтаната креативна игра и природните движења. Ова предизвикува дефицит во формирањето на мозочните функции, што се рефлектира во креативните способности, фантазијата и интелектот.
Научниците заклучиле дека на денешните деца им е сè потешко да ги формираат функциите за реагирање на внатрешни и надворешни услови – топлина, рамнотежа, движење, мирис, допир и вкус.
Телевизорот предизвикува целосно запирање на акомодацијата на очите. Вкочанетоста на погледот се пренесува на целото тело. Дури и најпалавите деца седат неподвижни пред телевизорот со часови. Лекарите го нарекуваат ова моторна парализа, но проблемот тука не е во пасивноста на мускулите, туку во пасивноста на волјата што ги контролира мускулите. Се врши еден вид напад врз човечката волја. Сите активности се намалуваат, волјата ослабува и со тоа се случува деградација на личноста.
Кога се тестира состојбата на општото образование кај Германците, може да се извлече едноставен заклучок: колку подолго некој гледа телевизија, толку посиромашно станува неговото знаење.“
Германската статистика е точна: „Денес е неспоредливо потешко да се објасни доказ за теорема на час по математика отколку што беше пред десет години, па затоа многу ученици не се во можност сами да ги извршат дури и наједноставните ментални операции“.
Германската стопанска комора го спровела истиот тест двапати (во кој учествувале 740 волонтери). Процентот на оние кои можат добро да пресметуваат за десет години се намалил од 20,8% на 11,2%. Двојно!
„Безбедната доза на телевизија за деца е некаде околу нула“
Маршал Меклуан, најголемиот светски авторитет за влијанието на телевизијата врз човекот и општеството, во различни години пишувал:
„Детето на телевизијата е инвалид кој нема привилегии“ (1964); „Телевизорот делува како ЛСД“; „Би било многу добро кога воопшто би нема телевизија во Америка“ (1967); „Безбедната доза на телевизија за деца е некаде околу нула“; „Телевизорот ги демобилизира очните мускули. Затоа детето на телевизијата не може да чита. Ова не е теорија, туку факт што го откривме и докажавме“ (1977).
Детето ги копира возрасните, ги усвојува говорот (акцентот), манирите, одењето, обичаите, начинот на исхрана, интонацијата, добрите и лошите навики. Ако родителите пушат, најверојатно и детето ќе стане пушач. А поговорката го потврдува ова: „Гранката не паѓа далеку од трупот“. Но, некогаш „трупот“ значеше родители, татко. Потоа се појавија идоли меѓу младите: циркуски изведувачи, актери, познати научници, големи спортисти – сите кои беа почитувани и успешни.
Пред појавата на телевизијата, референтната точка за општеството беше херој – храбар, свет, мудар и добар. Ориентацијата кон таков херој го крева општеството нагоре. Кога велиме „телевизија“, ја имаме на ум нашата модерна телевизија. Земете ја денешната програма во ваши раце и споредете: пред педесет години изгледаше поинаку.
… Никогаш и никаде проститутка не била пример за углед. Никој никогаш не ги научил младите луѓе да го објават својот интимен живот сè додека не се појави емисијата „Низ огледалото“ (еквивалент на „Големиот брат“).
Дното се искачи нагоре
А телевизијата е главниот механизам, главниот инструмент на оваа револуција. Луѓето ги копираат хероите на телевизискиот екран во сè – ги копираат своите фризури, своите изрази на лицето. Во тек е забрзано, масовно (национално) образование. Телевизијата ни кажува што да правиме со алиштата за перење, со што да се бричиме, што да јадеме, што да носиме, со што да се намачкаме, со што да се насапуниме, со што да се напудриме. А како духовна храна, телевизијата се нуди себеси.
…Она што не може да се продаде воопшто не е на телевизија. Го нема на полиците. И штом стоката не се продава, зошто тогаш да се зборува за неа, зошто да се губи драгоцено време? Нема стока, нема огласувачи, нема место на телевизијата. Нема место за најдобрите човечки чувства, бидејќи тие не се продаваат.
Телевизијата влијае врз луѓето – тоа е докажано. Постарите генерации се згрозени од нечистотијата, бесрамноста и суровоста. А младите луѓе ги креваат рамената: што е толку необично во тоа? Постарите луѓе пораснале во поинаква атмосфера. За нив, голем дел од денешната телевизија е одвратна. И младите луѓе пораснаа со таа телевизија. Таа храна (духовна храна) е норма за нив. Влијанието на телевизијата е очигледно, и е типично. Секоја суровост и секој разврат ни влегува под кожа и престанува да нè тресе, дури и да ни дава задоволство. А патот на оние кои се навикнати на такви задоволства, на таква храна – води само надолу, кон уште поголема суровост, или уште поодвратна развратност. Така зависникот полека ја зголемува дозата. Претходната доза повеќе нема никаков ефект врз него.
…И зошто сето ова се прикажува? Зошто секој ден сè повеќе и повеќе нè туркаат во насилство, подлост и нечистотија? Дали луѓето на телевизија се психички растроени? Нивното однесување мора да има некакво значење.
Значењето е таму. Се нарекува „пари“. А на нивниот јазик – „рејтинг“.
Текстот е од ТУКА.