Како влијае на бебето кога мајката не реагира – што покажа најважниот експеримент за детскиот развој (ВИДЕО)

Д-р Едвард Троник е еден од најпочитуваните американски професори и експерти за детски развој. Тој е угледен професор на Универзитетот во Масачусетс и автор на еден од најзначајните експерименти за влијанието на недостатокот на родителска наклонетост и поврзаност врз детето.

Овој експеримент беше спроведен од Троник во далечната 1975 година и сè уште е еден од најзначајните во областа на детската психологија. Се нарекува „експеримент на ладно лице“ и еве зошто е толку важен.

Што е експеримент на „ладно лице“?

Спроведен пред речиси 50 години и многу краток, овој експеримент го набљудува однесувањето на детето, поточно на бебето, во зависност од реакцијата на мајката. По две минути интензивна игра, насмеана и со постојано внимание, мајката за момент се врти и се враќа кај бебето целосно изменета. Со мирно, камено лице, без никакви емоции. Бебето постојано се обидува да ја „врати“ мајка си, да ја заинтересира за интеракција и повторно да воспостави контакт. Кога сите овие обиди остануваат без одговор, бебето се „повлекува“ и ги врти лицето и телото од мајката, со израз на лицето што покажува дека изгубило надеж.

Овој експеримент останува еден од оние кои се најповторувани во развојната психологија. Се користи уште многу пати, при испитување на меѓукултурните разлики, кај глуви бебиња, бебиња со Даунов синдром, бебиња изложени на кокаин, деца со аутизам, деца чии родители страдаат од депресија…

„Направивме и експеримент при кој мајката клекнува за да биде на ниво на очите со речиси едногодишното бебе, да си игра со него, да разговара, мајката одговара на нејзините потреби, се врти во насока кон која покажува бебето. Мајката и бебето ги усогласуваат своите потреби, комуницираат и токму тоа им треба и на бебето и на мајката. Во следната фаза од експериментот ја замоливме мајката да не одговара на потребите на бебето, да стане сериозна и да го направи своето лице без израз“, објаснува д-р Троник, авторот на експериментот.

„Бебето многу брзо сфаќа дека мама е поинаква и се обидува повторно да го придобие нејзиното внимание на сите начини на кои дотогаш комуницирале. Таа ѝ се смее, покажува со прстот во одреден правец затоа што е навикната мајка ѝ да гледа во тој правец, ги испружува рацете кон неа, се лути и изгледа како да вели: ‘Што се случува овде?’ Потоа почнува да плаче…

Иако овој експеримент трае само 2 минути, бебето реагира многу бурно, почнува да се оттргнува од мајката и да станува од столот. Иако беше мало, тоа беше под голем стрес, додека мајка ѝ повторно не прозборе со неа“, вели Едвард Троник.

Од овој едноставен експеримент, родителите можат да научат многу за тоа како нивното расположение, нивните реакции и емоции влијаат на нивните деца. И кога се прилично мали, но и во тинејџерски години. На нив им се пренесува нашата нервоза, депресија, стрес, а недостатокот на поврзаност остава длабока трага. Тоа не можат да ни го кажат. Но, можат да покажат. Наше е таквите знаци да не ги толкуваме како разгалување, туку како здрава потреба за емотивна поврзаност со оние кои им се најважни на светот.