Мајките заштитуваат, татковците поттикнуваат на поместување граници, заедно создаваат одлична рамнотежа за децата

Мајките и татковците одгледуваат различно, а оваа разлика е голема придобивка за децата.

Татковството е исто толку важно за здрав развој на детето како и мајчинството. Стручното списание, Review of General Psychology, открива дека доказите сугерираат дека влијанието на љубовта на таткото врз развојот на потомството е исто толку големо, а понекогаш и поголемо од влијанието на љубовта на мајката.

Експертот за татковство, д-р Кајл Прует објаснува во својата книга Fatherneed (Why Father Care is as Essential as Mother Care for Your Child): „Татковците не се мајки“.

Psychology Today вели: „Татковството е сложен и единствен феномен со огромни последици за емоционалниот и интелектуалниот развој на децата“. Ерик Ериксон, пионер во светот на детската психологија, објасни дека татковата и мајчината љубов се квалитативно различни видови на љубов. Татковците „сакаат поопасно“, вели Ериксон, бидејќи нивната љубов е „очекувачка, поинструментализирана од мајчинската љубов“.

Таткото, како машки биолошки родител, дава единствен придонес во воспитувањето на детето што никој друг не може да го обезбеди.

Ова се некои од најуверливите начини на кои вклученоста на таткото прави единствена и позитивна разлика во животот на детето:

Татковците се поинакви
Разликата помеѓу мајката и таткото им дава на децата важна разноликост на искуства. Д-р Прует објаснува дека татковците имаат посебен стил на комуникација и интеракција со децата. Од осмата недела старост, доенчињата можат да ја разликуваат мајката од таткото во интеракциите.

Таа разновидност, сама по себе, им дава на децата пошироко, побогато искуство на спротивставени интеракции отколку што имаат децата што ги одгледува само еден родител. Без разлика дали се свесни за тоа или не, децата на рана возраст учат од искуство дека мажите и жените се различни и имаат различни начини на справување со животот, со другите возрасни и со децата.

Татковците си играат поинаку
Кога и мајките и татковците се со своите деца, тие не се присутни на ист начин. Татковците обично си играат со своите деца, а мајките се грижат за нив. Општо земено, татковците повеќе скокоткаат, се борат, ги фрлаат децата во воздух, а мајките предупредуваат: „Не толку високо!“. Татковците ги бркаат своите деца, понекогаш како разиграни, страшни „чудовишта“. Татковците се погласни во играта, мајките се потивки. Мајките ги галат бебињата, а татковците потскокнуваат со нив. Татковците се погруби, мајките се понежни. Татковците ја поттикнуваат конкуренцијата; мајките поттикнуваат праведност. Татковците поттикнуваат независност, мајките ја поттикнуваат безбедноста.

Експертот за татковство Џон Снари забележува дека децата кои погрубо си играат со своите татковци учат дека гризењето, удирањето и другите форми на физичко насилство не се прифатливи. Се учат на самоконтрола така што им се кажува кога е „доволно“ и кога да се „смират“. Татковците им помагаат на девојчињата и момчињата да научат здрава рамнотежа помеѓу срамежливоста и агресијата. На децата им е потребна мекоста на мајката, како и грубата игра на таткото. И двајцата обезбедуваат сигурност и доверба на свој начин преку изразување љубов и физичка интимност.

Татковците градат самодоверба
Одете на кое било игралиште и слушајте ги родителите таму. Кој почесто ги поттикнува децата да залулаат или да се искачуваат малку повисоко, да возат велосипед малку побрзо или да фрлаат само малку посилно? Кој ги поттикнува децата да бидат внимателни? Мајките имаат тенденција да бидат претпазливи, татковците често ги поттикнуваат децата да ги поместуваат границите. Секој од овие стилови на родителство сам по себе може да биде нездрав. Може да се поттикнува ризик без да се земат предвид последиците. Другиот настојува да се избегнува ризик, што може да влијае на градењето независност, самодоверба и напредок. Заедно тие се балансираат едни со други и им помагаат на децата да останат безбедни додека ги прошируваат своите искуства и самодовербата.

Татковците различно комуницираат
Едно големо истражување покажало дека мајките и татковците се разликуваат во тоа како разговараат со своите деца. Мајките имаат тенденција да ги поедноставуваат своите зборови и да зборуваат на ниво на детето. Татковците не се толку склони да го менуваат својот јазик за доброто на детето.

Начинот на мајката ја олеснува директната комуникација. Начинот на таткото го предизвикува детето да го прошири својот вокабулар и јазични вештини – важна основа за академски успех.

Говорот на таткото обично е пократок, понасочен и поконкретен. Исто така, повеќе ги користи изразите на лицето и суптилниот говор на телото. Мајките имаат тенденција да бидат повеќе описни, лични и вербално охрабрувачки. Децата кои нема да научат да ги разбираат и користат двата стила на разговор ќе бидат во неповолна положба, бидејќи ќе ги искусат двата стила кога ќе влезат во светот на возрасните.

Татковците поинаку дисциплинираат
Едукативниот психолог Керол Гилиган вели дека татковците ја нагласуваат правдата, правичноста и должноста (заснована на правила), додека мајките нагласуваат сочувство, грижа и помош (заснована на врска). Татковците имаат тенденција систематски и строго да ги почитуваат и спроведуваат правилата кои ги учат децата на објективност и последиците од доброто и погрешното. Мајките се склони кон милост и сочувство среде непослушноста, што дава чувство на надеж. Повторно, ниту едно од овие не е добро само по себе, но заедно создаваат здрава, правилна рамнотежа.

Татковците ги подготвуваат децата за реалниот свет
Општо земено, татковците имаат тенденција да го видат своето дете во однос на остатокот од светот, додека мајките имаат тенденција да го гледаат остатокот од светот во однос на нивното дете. На пример, мајките често се многу свесни за опасностите од надворешниот свет кои можат да му наштетат на нивното дете (на пример, насилство, несреќи, болест, чудни луѓе, кучиња или мачки). Татковците, иако не се безгрижни за овие опасности, имаат тенденција да се фокусираат на тоа како нивните деца ќе бидат или нема да бидат подготвени за нешто што би можеле да го сретнат во светот.

Татковците често им помагаат на децата да видат дека одредени ставови и однесувања имаат одредени последици. На пример, има поголема веројатност татковците да им кажат на своите деца дека децата нема да сакаат да си играат со нив ако не се добри кон нив. Или дека ако не им оди добро на училиште, нема да одат на факултет или да добијат добра работа. Повеќето татковци помагаат да се подготват децата за реалноста и суровоста на реалниот свет, а мајките помагаат да се заштитат од него. И двете се неопходни додека децата растат.

Татковците нудат поглед на светот на мажите
Мажите и жените се различни. Јадат поинаку. Тие се облекуваат поинаку. Тие мирисаат поинаку. Различно се справуваат со животот. Стереотипно, татковците прават „машки работи“, а мајките прават „женски работи“.

Девојките и момчињата растејќи со својот татко подобро го запознаваат светот на мажите. Девојчињата со татковци кои се вклучени во нивниот живот и воспитување имаат поголема веројатност да имаат поздрави, посигурни односи со момчињата во адолесценцијата и со мажите во зрелата возраст. Тоа е затоа што девојчињата имаат поголема можност да научат од своите татковци како мажите треба да се однесуваат со жените.

Тие од искуство разбираат кои однесувања се несоодветни. Девојчињата кои ги воспитуваат такви татковци, исто така, имаат здраво познавање на светот на мажите. Тие не се прашуваат какво е чувството да се биде прегрнат со силни раце. Ова знаење гради емоционална сигурност и безбедност од искористување од предаторски мажјаци.

Момчињата кои растат со своите татковци се помалку насилни. Тие ја потврдиле својата машкост и можат да научат од нивните татковци како да ја користат својата мажественост и сила на позитивни начини. Татковците можат да им помогнат на момчињата да развијат соодветно разбирање за машката сексуалност, хигиената и однесувањето соодветно на возраста. Може да биде тешко за мајките да ги подучуваат своите момчиња за овие теми.

Татковците учат за почит кон другиот пол
Истражувањата постојано покажуваат дека оженетите татковци имаат значително помала веројатност да ги злоупотребуваат своите сопруги или деца отколку другите мажи. Тоа значи дека момчињата и девојчињата ќе учат од своите татковци како мажите треба да се однесуваат кон жените.

Затоа, девојките чии татковци учествуваат во нивното воспитување и живот имаат поголема веројатност да избираат добри млади мажи и сопрузи бидејќи имале добар модел според кој ги оценуваат сите кандидати. Татковците исто така помагаат да се отстранат лошите кандидати. Момчињата што ги воспитуваат татковци имаат поголема веројатност да бидат добри сопрузи бидејќи можат да ги имитираат силните страни на нивните татковци и да учат од слабостите на нивните татковци.

American Journal of Sociology забележува дека „општествата во кои се присутни татковските обрасци на детска социјализација подигаат мажи кои се помалку склони да ги исклучат жените од јавните активности отколку општествата во кои нема татковски обрасци“.

Татковците ги поврзуваат децата со пазарот на трудот
Клучна точка во животот е преминот од финансиска зависност кон независност. Ова е обично постепен процес, кој се протега од приближно 16 до 22 години. Татковците можат да помогнат да ги поврзат своите деца – особено момчињата – со пазарот на трудот додека влегуваат во зрелоста. Татковците често имаат видови на врски во заедницата потребни за да им помогнат на младите возрасни да ја добијат својата прва работа. Кога тато не е во близина, момчињата имаат помалку познанства и мотивација потребна за да добијат работа преку лето.

Како што објаснува угледниот социолог Дејвид Попено, „Татковците се многу повеќе од „другите возрасни луѓе“ во домот. Вклучените, ангажираните татковци — особено биолошките татковци — носат позитивни придобивки за нивните деца што ниедна друга личност нема да ги направи“. Татковците даваат важен придонес во животот на нивните деца. Децата се развојно осиромашени кога се лишени од татковата љубов.

Во Review of General Psychology се вели: „Многу студии заклучуваат дека децата со татковци кои се многу вклучени во воспитувањето и животот на нивните деца, во споредба со децата со помалку вклучени татковци, имаат тенденција да бидат когнитивно и социјално покомпетентни, помалку склони кон родови стереотипи, поемпатични и психолошки поприлагодени“.

Текстот е од ТУКА.