Да се биде добар кон другите е доблест што често се смета за пожелна и позитивна особина.
Сепак, психолозите истакнуваат дека постојат одредени проблеми со кои се соочуваат добрите луѓе.
Еден од најголемите проблеми е тоа што луѓето често ја перцепираат добрината како знак на слабост или наивност, па дури и глупост. Зошто е тоа така?
Прво, важно е да се разбере перцепцијата и предрасудите што луѓето ги имаат кон добрите луѓе. Кога некој е постојано љубезен, подготвен да помогне и секогаш има позитивни намери, другите може погрешно да заклучат дека тоа лице нема критичко размислување или способност да ги брани сопствените интереси.
Луѓето често ја поврзуваат добрината со недостаток на асертивност, што може да доведе до заклучок дека добрата личност е наивна или лесно манипулативна.
Психолозите објаснуваат дека ова е резултат на стереотипите и предрасудите кои се длабоко вкоренети во општеството.
Друга причина за оваа перцепција е тоа што добрата личност често избегнува конфликти и конфронтации.
Во нивната желба да го задржат мирот и хармонијата, добрите луѓе често избираат да не влегуваат во расправии или конфликти, што другите може да го толкуваат како знак на слабост.
Недостатокот на агресивност или на потреба за докажување може да се помешаат со недостаток на интелигенција или способност да се бранат своите ставови.
Трето, добрите луѓе се често емпатични и сочувствителни, што ги прави чувствителни на потребите и чувствата на другите луѓе.
Оваа способност да се ставите во туѓа кожа може да биде меч со две острици.
Од една страна, тоа ги прави исклучително вредни пријатели и партнери, но од друга страна, може да ги направи мета на оние кои сакаат да ја искористат нивната добрина.
Луѓето на кои им недостасува развиена емпатија може да ги гледаат емпатичните луѓе како слаби и наивни, несвесни дека емпатијата бара висока емоционална интелигенција.
Четврто, добрите луѓе често имаат високи морални стандарди и интегритет.
Тие се држат до своите вредности и принципи, дури и кога е тоа тешко.
Ова може да биде предизвик за луѓето кои не се држат до истите стандарди и може да го сметаат таквото однесување како знак на глупост, бидејќи добрите луѓе честопати се чини дека се откажуваат од личната корист во корист на повисоките принципи.
Како заклучок, да се биде добар не е слабост, туку сила.
Психолозите ја нагласуваат важноста од препознавање и разбирање на вистинските вредности на добрината.
Да се биде добар не значи да се биде глуп, туку да се има храброст, сила и емоционална интелигенција да се направи вистинската работа без разлика на сѐ.
Добрите луѓе можат и треба да научат како да поставуваат граници и да се заштитат од искористување, но никогаш не треба да ја менуваат својата суштинска природа поради туѓите предрасуди.
Добрата личност не е глупава личност – тоа е едноставно личност која го гледа светот низ призмата на љубезност, разбирање и сочувство.