Породилната болка е единствената болка во животот која нема да ни наштети

Од моментот кога стануваме свесни за тоа како се раѓаат децата додека самите не забремениме, целиот фолклор околу породувањето нè тера во паничен страв.

Сознанието дека цело бебе треба да помине низ релативно мал отвор и сите тие приказни за најголемата болка во животот на оние што се породиле, а да не зборуваме за загрижените гинеколози кои предупредуваат за опасностите и ризиците од бременоста и породувањето. Живееме во атмосфера на страв кога зборуваме за породување.

И така е одамна. Не помогнаа ниту холивудските филмови кои површно прикажуваа жени во полукомични породувања каде што во еден момент пука водењакот, а веќе во следниот жените легнати на грб во болница врескаат и ги пцујат своите сопрузи кои стојат покрај нив.

Но, многу е важно да се пораѓаме без страв.

Механизам „бегај или бори се“ кога ќе почувствуваме страв

Ако не сте слушнале за механизмот „бегај или бори се“ што го користи нашето тело во секоја ситуација кога чувствува страв, сигурно сте го почувствувале.

Кога чувствуваме опасност, нашето тело се преплавува со адреналин за да ни даде сила да се бориме или да побегнеме од таа опасност.

Но, породувањето само по себе не е опасност.

Напротив, природата средила сите цицачи кога раѓаат да испуштаат огромни количини на друг хормон – окситоцин.

Овој хормон, кој уште се нарекува и хормон на љубовта, е спротивен на адреналинот и се ослободува освен за време на породувањето и при доење и оргазам.

И ако знаеме нешто за ова последното, тоа е дека мора да бидеме опуштени и без страв, инаку ништо од оргазам.

За да се породи жената мора да се чувствува безбедно и тоа е факт.

Во денешното време на голем страв од породување, адреналинот често го комплицира и го успорува природниот напредок на породувањето и токму тука лекарската помош во форма на фармаколошки замени ги чека поголемиот дел од жените во нашиот регион.

Вие кои се плашите, подгответе се за предизвикување на вештачки трудови.

Со грчеви и паника ја зголемуваме болката и го успоруваме природниот процес на породување

Друг ефект на стравот е тоа што поради страв од болка и не подготвување како да се справиме со породилната болка, создаваме физички отпор во мускулите.

Се стискаме и се виткаме додека контракциите ни татнат низ телото затоа што не сме научиле дека тоа е единствената болка во животот што нема да не повреди.

И кога се плашиме од таа болка, тешко можеме да ги опуштиме нашите тела и да дозволиме таа да помине.

Наместо тоа, со грчеви и паника ја зголемуваме болката, но и го забавуваме природниот прогрес на породувањето.

Многу жени веќе однапред одлучуваат дека нема да страдаат и дека ќе земат епидурална.

Но и тоа пораѓање не е безболно, не може да се направи епидурална од почеток до крај на породувањето, а со сите останати ризици епидуралната не успева секогаш во целост.

Иако можеби нема да ви го кажат ова на курсевите за бременост, на формуларот што ќе го потпишете дефинитивно ќе биде напишано дека ги разбирате ефектите и ризиците од епидуралот пред да го примите.

Оние мајки кои ќе се породат со царски рез, исто така, ќе почувствуваат болка подоцна кога ќе помине дејството на лековите.

Но, што да се прави?

Како да не се плашиме кога уште од мали нозе ни е всадено дека породувањето е нешто што го „преживуваш“ и треба да бидеш среќен за да го преживееш, бидејќи е голем ризик.

Како сè друго во животот да не доаѓа со некој ризик.

Соочете се со стравот што го чувствувате, пронајдете ја неговата причина.

Подгответе се како да се справите со болката и научете го вашиот придружник како да ви помогне. Да, имајте придружба!

Придружба која ќе помогне да се одржи мирна и опуштена атмосфера додека се пораѓате, таквата придружба ќе биде вашата безбедна зона за време на породувањето.

Читајте приказни од убави пораѓања и замислете се себеси како се пораѓате во такви сценарија, заборавете на филмските и оние кои вашите пријателки и несвесно дополнително ги исфилувале.

Бидете добро информирани за процедурите и практиките во вашето породилиште и не заборавајте да одговорите на прашања за вашата медицинска поддршка.

Чувајте ги сите опции отворени. И прифатете дека сте активен учесник во раѓањето, учесник кој влијае на тоа со својата емоционална и физичка состојба.

Мора да му гледате на стравот во очи и да преземете одговорност.

Ќе станете мајка, а мајките се храбри.