Нов извештај од Центрите за контрола и превенција на болести (ЦДЦ) обрнува внимание на она што тие го нарекуваат „растечки проблем на јавното здравје“: дијагноза на АДХД кај деца на возраст од 3 до 17 години.
Според ЦДЦ, на едно од девет деца во САД сега му е дијагностициран АДХД (синдром на недостиг на внимание и хиперактивност).
Истражувачите откриле дека во 2022 година 7,1 милиони деца од таа возрасна група добиле дијагноза за АДХД, милион повеќе отколку во 2016 година.
Мелиса Даниелсон, водечки автор на студијата, истакнала дека скокот може да биде поврзан со времето, бидејќи студијата била спроведена за време на пандемијата, кога многу деца доживеале зголемен стрес, депресија и анксиозност.
„Семејните стресови поврзани со пандемијата, како што се болеста и смртта во семејството и заедницата, промените во работата на родителите и образованието на децата, намалените социјални интеракции и зголемениот страв и несигурност, се фактори кои можат да ги зголемат симптомите на невнимание, импулсивност и хиперактивност“, се вели во студијата.
Многу од дијагнозите беа резултат на евалуација на детето за друга дијагноза, како што се анксиозност или депресија, каде што лекарот идентификуваше дека детето има и АДХД, изјавила Даниелсон.
Симптомите на АДХД се разликуваат кај момчињата и девојчињата
Друга можна причина за зголемување на бројот на дијагнозите е зголемената свест за симптомите на АДХД. Историски гледано, на момчињата им бил дијагностициран АДХД околу 2,5 пати почесто отколку на девојчињата, но во последните години таа разлика се намалува.
Момчињата често имаат хиперактивен или импулсивен АДХД – ќе истрчаат на улица, ќе скокаат или ќе прават работи што може да ги изложат на ризик од повреда.
Девојчињата имаат тенденција да го манифестираат својот АДХД во врска со вниманието, односно, невниманието.
Тие ќе фантазираат или ќе се борат со недостиг на фокус, или ќе бидат хиперфокусирани на одредена задача, која можеби не е онаа на која треба да се фокусираат, истакнала Даниелсон.
Новата студија е објавена во списанието „Клиничка детска и адолесцентна психологија“.
Друг интересен наод од извештајот е дека само околу половина од децата со АДХД земаат лекови за оваа состојба, во споредба со две третини во 2016 година.
Студијата не го истражувала ова, но недостигот на лекови за АДХД низ САД се совпаднал со времето на собирање податоци.