Како да престанат приказните за страшното породување? Целиот фолклор околу раѓањето нѐ тера во паничен страв

Поради стравот од болка и неподготвувањето како да се справиме со породилната болка, создаваме физички отпор во мускулите.

И кога се плашиме од таа болка, тешко можеме да ги опуштиме нашите тела и да дозволиме таа болка да помине. Наместо тоа, со грчеви и паника ја зголемуваме болката, но и го забавуваме природниот напредок на породувањето.

Од моментот кога стануваме свесни за тоа како се раѓаат децата додека самите не забремениме, целиот фолклор околу породувањето нè тера во паничен страв.

Од сознанието дека цело бебе треба да помине низ релативно мал отвор и сите тие приказни за најголемата болка во животот на оние што се породиле, а да не зборуваме за загрижените гинеколози кои предупредуваат за опасностите и ризиците од бременоста и породувањето. Живееме во атмосфера на страв кога зборуваме за породување.

И така е одамна.

Во тоа не помогнаа ниту холивудските филмови кои површно прикажуваа жени во полукомични породувања каде што во еден момент им пука водењакот, а во следниот родилките лежат на грб во болница и врескаат и ги пцујат своите сопрузи кои стојат покрај нив.

Сепак, многу е важно да се пораѓаме без страв.

За да се породи жената мора да се чувствува безбедно и тоа е факт.

Во денешното време на голем страв од породување, адреналинот често го комплицира и го успорува природниот напредок на породувањето и токму тука лекарската помош во форма на фармаколошки замени ги чека поголемиот дел од жените од нашето поднебје.

Вие кои се плашите, подгответе се за вештачки предизвикани трудови.

Со грчеви и паника ја зголемуваме болката и го успоруваме природниот процес на породување

Друг ефект на стравот е тоа што поради стравот од болка и неподготвувањето како да се справиме со болката при породувањето, создаваме физички отпор во мускулите.

Се стегаме и грчиме додека контракциите татнат низ нашето тело затоа што не сме научиле дека тоа е единствената болка во животот што нема да не повреди.

И кога се плашиме од таа болка, тешко можеме да ги опуштиме нашите тела и да дозволиме таа болка да помине.

Наместо тоа, со грчеви и паника ја зголемуваме болката, но и го забавуваме природниот напредок на породувањето.

Да, постои и безболно породување

Многу жени веќе однапред одлучуваат дека нема да страдаат и добиваат епидурална анестезија.

Но и тоа пораѓање не е безболно, не може да се направи епидурална од почеток до крај на породувањето, а со сите останати ризици епидуралот не секогаш функционира целосно.

Иако можеби нема да ви го кажат ова на часовите за бременост, на формуларот што ќе го потпишете дефинитивно ќе биде напишано дека ги разбирате ефектите и ризиците од епидуралот пред да го примите.

Оние мајки кои ќе се породат со царски рез, исто така, ќе почувствуваат болка подоцна кога ќе поминат лековите.

Па, што да се прави? Како да не се плашиме кога уште од мали нозе ни е всадено дека породувањето е нешто што го „преживуваш“ и треба да бидеш среќен да го преживееш затоа што носи голем ризик. Како да сè друго во животот нема ризик.

Соочете се со стравот што го чувствувате, пронајдете ја неговата причина. Подгответе се како да се справите со болката, читајте приказни од убави пораѓања и замислете се себеси како се пораѓате во такви сценарија, заборавете на оние филмските.

И да, иако жените не веруваат во безболно породување, ве уверувам дека постои.

Се сеќавам дека кога јас се пораѓав, единствените болки за кои не бев ниту сигурна дека се болки, беа слаби грчеви слични на менструалните, а се породив за 5 минути, уште пред да станам свесна дека породувањето започнало.

Дури и мислев дека ме зафркаваат кога ми рекоа дека треба само малку да стиснам затоа што главата на бебето веќе била на излезот.

Се сеќавам и дека ме штипкаа за да добијам болки и чудно ме гледаа.

Она што ме болеше беше шиењето. Како и да е, никој потоа не ми веруваше дека не ме болеше и дека се случи толку бргу што немаше време ниту за клистир.

Жените обично ме гледаа со сомнеж кога јас ќе ја раскажев својата приказна за породувањето, толку различна од сите други, главно болни, долги и драматични.

Како и да е, прифатете дека сте активен учесник во раѓањето кој влијае на него со својата емоционална и физичка состојба.

Мора да му погледнете на стравот во очи и да преземете одговорност.

Ќе станете мајки, а мајките се храбри.