Еден советник за ментално здравје еднаш побарал од тинејџерите да напишат работи што би сакале да им ги кажат на своите родители. Тие не ги спомнале вообичаените работи, туку она што би сакале нивните родители да знаат за нив. Некои од одговорите биле: „Многу се трудам“, „Те молам не ме карај толку многу“, „Би сакал понекогаш да ме слушаш“, „Се плашам кога ми викаш“ и „Те молам престани толку многу да ми приговараш“.
За повеќето родители, тие одговори биле вистинско изненадување. Некои се обиделе да се оправдаат велејќи дека „ги подготвуваат децата за суровиот свет“, а други дека „тоа го прават за нивно добро“.
Родителите го сакаат најдоброто за своите деца, но понекогаш одат предалеку. Поради оваа причина, многу тренери ги советуваат родителите да се повлечат и да им го препуштат ним тренирањето на спортските активности. Приговарањето не им помага на децата ни кога станува збор за учењето. Само кога ќе почнат да уживаат во она што го работат и ќе најдат радост во решавањето на задачите, ќе уживаат во образовниот процес.
Научно е докажано дека децата кои се воспитуваат на многу авторитетен начин растат како луѓе со ниска самодоверба, прибегнуваат кон малтретирање, па дури и може да паднат во депресија. Многумина страдаат и од проблеми со тежината и се соочуваат со проблеми со регулирање на емоциите.
Накратко, стручниот совет е да се развие однос со децата полн со доверба, но не заснован на строгост. Кога ќе видите дека вашето дете ве оттурнува, тоa всушност се бори за простор за да го обликува неговиот идентитет. Кога ќе му дадете избор на вашето дете, му помагате да се чувствува како да има одредена моќ и контрола над својот живот, а тоа се смета за голем чекор кон растењето да биде самоуверена и независна личност.