Отуѓено дете е она кое благодарение на експлицитните или имплицитните пораки од едниот родител одбива контакт со другиот родител кој е, кажано со вокабуларот на професијата – „доволно добар“, односно заинтересиран, покажува задоволителни родителски вештини и има развиен однос на приврзаност со детето.
Исто така, овде е важно да се забележи дека злоупотребата и повремените неадекватни воспитни практики не се исто. Родителот не мора да биде совршен – оној кој никогаш не викнал, бил нетрпелив или во одреден момент недостапен – за детето да има право да контактира со него/неа.
Совршените родители, всушност, не постојат. За жал, постојат родители отуѓувачи, а ова се 5 техники на манипулација над детето што ги спроведуваат тие и нивните семејства.
1. Продолжено и бескомпромисно омаловажување на таргетирниот родител со цел да се намали неговата/нејзината важност во очите на детето
2. Создаваат впечаток дека таргетираниот родител е опасен за детето и затоа тоа треба да се плаши и/или да го избегнува
3. Се доведува во прашање љубовта на таргетираниот родител кон детето со цел да се уништи психолошката врска помеѓу детето и овој родител.
4. Покажуваат негативни емоции (лутина, тага, отфрлање) кон детето доколку искажува позитивни чувства кон таргетираниот родител.
5. Го оддалечуваат таргетираниот родител од емотивниот и физичкиот живот на детето
Ако се препознавте некаде во овие родителски стратегии, веднаш престанете да се однесувате така. Лутината и желбата да се повреди бившиот партнер не смеат да бидат причина за оттуѓување на детето. Иако не е веднаш видливо, оттуѓеноста остава длабоки, трајни штетни последици кај детето, со кои тоа ќе се бори до крајот на животот. Ништо не смее да биде оправдување за емоционална злоупотреба.
Два типа на отуѓено дете – „несвесно дете“
Ова е дете кое апсолутно нема поим дека живее под влијание на отуѓување. Таквите деца целосно ја прифаќаат реалноста создадена за нив; родителот кој го отуѓува и контролира раскинувањето на врската е секогаш во право, а отуѓениот родител секогаш греши. Ова неуко „блаженство“ ги одржува нивните животи во релативен мир… сѐ додека отуѓениот родител не покаже интерес за животите на своите деца и додека не покаже љубов. Кога тоа ќе се случи, манипулирањето и хранењето со лажни приказни добиваат големо забрзување. Изразите „како таа / тој се осмелува … / сега се сети … тој / таа нема никакво право …“ доаѓаат до израз со полна сила и бидејќи детето е толку навикнато на ова условување, тоа веднаш го прифаќа наративот на родителот – отуѓувач. Всушност, со секоја епизода и обид на таргетираниот родител да допре до своето дете, манипулацијата на отуѓувачот и верувањата на детето повторно се зајакнуваат и ја потврдуваат супериорноста на родителот кој контролира.
Обидот да се допре до отуѓеното несвесно дете бара слоеви и слоеви на разбирање за тоа како е конструиран неговиот ум, кои биле начините на отуѓување што манипулативниот родител ги применил на детето и доследен план за комуникација кој полека ќе го отвори умот на детето со текот на времето.
Два типа на отуѓено дете – „дете заложник“
Ова е дете кое стекнало свест за манипулацијата и искривената перспектива под која живее. На некое ниво, децата како ова препознаваат дека нешто не е во ред со родителот што отуѓува, но тие всушност го прифаќаат односот со тој родител.
Меѓутоа, знаат дека чувствата на љубов и желбата за комуникација со таргетираниот родител НЕ СЕ ПРИФАТЛИВИ, односно се забранети. Тие се целосно свесни за реакциите на стрес, вознемиреност и гнев кои ќе паднат врз нив доколку ги признаат своите емоции и желба за другиот родител. Во суштина, тие се затворени да се преправаат и да се согласуваат со ставовите на отуѓувачот бидејќи отуѓувачот ги контролира повеќето аспекти од нивниот живот.
Доказ дека вашето дете би можело да биде „дете-заложник“ е кога имате моменти кога детето е радосно и опуштено комуницира со вас и одеднаш ќе престане. Или кога сте сами со нив и тие ја изразуваат својата љубов кон вас или кон другите отуѓени членови на семејството, а таквите емоции се целосно исклучени кога отуѓувачот е присутен.
Овие „деца-заложници“ исто така ја чувствуваат тешкотијата на набљудувана комуникација. Често, отуѓувачот делува како посредник и пресретнува СМС пораки или разговори со цел да го „заштити“ детето.
Тогаш родителот што отуѓува делува како портпарол на детето и изјавува дека вашето дете „не сака да разговара со вас“ или „не сака да ве види“ или „се плаши од вас“. Тие му ја одземаат одлуката и желбата на детето. Што навистина би сакало да каже детето, веројатно – мамо или тато, би сакал да зборувам во свое име? Отуѓувачот во истиот миг би се налутил и би рекол: „Што друго би сакал да кажеш што јас не сум го кажал?“ Дали навистина сакаш да одиш со нив ??? (Вистинското прашање што детето го перцепира е: „Дали навистина сакаш да го уништиш целиот свој живот и да се свртиш против мене?“) Одговорот е не.
Детето-заложник во таа ситуација избира да не комуницира со вас, затоа што чувствува и гледа дека тоа ќе му го уништи животот и му дозволува на отуѓувачот да го држи во заложништво.
Обидот да се дојде до отуѓено дете заложник е тежок предизвик. Како да комуницирате кога знаете дека детето воопшто не може да ви одговори или барем не како што би сакало. Советот би бил – замислете дека вашата комуникација е еднонасочна линија за спасување на љубовта. Размислете за тоа како испраќање комуникација до затвореник кој е затворен и не може да одговори. Нивниот недостаток на комуникација не значи дека не сакаат да ве слушнат – тоа всушност би можело да ги одржи емотивно. Затоа, продолжете да комуницирате и не се откажувајте.
Текстовите се од ТУКА.