8 навики кои децата речиси сигурно ги преземаат од своите родители

Децата се вистински мали експерти за набљудување и впивање на однесувањето. Тие неверојатно лесно прифаќаат обрасци, навики и однесувања – главно само гледајќи ги нивните родители.

Ова е токму клучен дел од нивната „работа“ додека растат: тие учат од она што го гледаат и чувствуваат од возрасните околу нив.

Родителите имаат најголемо влијание врз тоа како се развиваат децата и што ќе усвојат тие како дел од нивниот карактер и навики. Ако некогаш случајно сте кажале несоодветен збор, знаете колку брзо децата можат да го „засадат семето“ и да го повторат токму она што го слушнале – често во најнезгодното време.

Еве неколку клучни животни лекции и однесувања што децата ги прифаќаат од своите родители:

Ранливост
Една од најважните вештини во животот е способноста да се изразат чувствата со зборови и нивното конструктивно делење со другите.

Овој процес започнува во семејството.

Родителите им помагаат на малите деца да ги именуваат своите чувства, но важно е и како тие реагираат на нив.

Ако нашите родители слушале што чувствувавме или само не бомбардирале со наредби и бесмислени коментари, тоа остава трага. Децата кои растат во средина каде што нивните емоционални потреби се занемарени или игнорирани често учат да ги потиснуваат своите чувства.

Манири
Едноставните работи како „те молам“ и „благодарам“ децата ги учат од нивните родители. Моделирањето на учтивост, почит и благодарност е клучно за нивното однесување.

Ако родителите покажат обѕир и топол пристап кон другите, децата ќе го повторат тоа.

Елен Камарас, животен тренер, истакнува дека родителите најдобро можат да ги научат децата на основни манири преку нивниот сопствен пример, пренесува Yourtango.

Грижа и анксиозност
Ако родителите често се грижат за најлошите сценарија, дури и кога сè е во ред, децата го преземаат и го прифаќаат тој модел. Анксиозноста станува дел од нивниот поглед на светот.

ЛуЛу Палмер, советничка, објаснува како стравот на родителите може да ги обликува сопствените грижи на детето.

Чувство на вина
Критикувањето или осудувањето на децата кога прават грешки може да создаде долготрајни чувства на вина. Таквите мисли често се претвораат во внатрешен глас кој постојано се повторува: „Не сум доволно добар“.

Како да се сака
Децата учат што е љубов и како таа се изразува гледајќи ги своите родители.

Дали родителите покажале нежност, почит и топлина или почесто се карале и критикувале?

Ова го обликува разбирањето на детето за љубовта и врските.

Ричард Дробник, лиценциран социјален работник, нагласува како родителите преку нивното однесување ја обликуваат перцепцијата на нивното дете за љубовта и меѓучовечките односи.

Како ги формираме нашите ставови
Ако родителите често ги осудуваат другите – поради нивниот изглед, однесување или која било друга причина – децата лесно ќе го прифатат тој модел.

Начинот на кој родителите зборуваат за другите станува основа за тоа како децата подоцна се оценуваат себеси и луѓето околу нив.

Како да се биде сакан
Децата учат не само како да сакаат, туку и како да ја прифатат љубовта. Ако родителите покажуваат нежност, поддршка и топлина, децата се чувствуваат безбедно и сакано.

Меѓутоа, ако во семејството има многу несогласувања, емоционална дистанца или недостаток на внимание, децата често развиваат одбранбени механизми кои подоцна можат да ги отежнат односите.

Отпорност
Отпорноста е една од клучните вештини за среќен и исполнет живот.

Тоа е способност да се прилагодите и да се опоравите од тешките искуства, притоа задржувајќи ја самодовербата.

Елен Луборски, психолог, тврди дека родителите кои им даваат доверба на децата и ги поттикнуваат да донесуваат сопствени одлуки, им помагаат да развијат издржливост и доверба во соочувањето со предизвиците.

Родителите им помагаат на децата да развијат издржливост кога ќе им покажат доверба во нивните способности и ги охрабруваат сами да најдат решенија за предизвиците.

Кога детето чувствува дека родителите го поддржуваат, но му дозволуваат да ги истражува сопствените можности, тие создаваат основа за самодоверба.

Истото важи и за зборовите. Кога родителот случајно ќе каже „забранет збор“, детето брзо го повторува за да провери дали има реакција.

Начинот на кој родителот реагира одредува колкаво значење ќе добие тој збор или однесување. Децата ја набљудуваат секоја реакција и преку тоа учат како да се однесуваат со околината.