Што ако детето го боли стомакот и не сака да оди на училиште?

Веќе втор месец од почетокот на школската година и учениците се повторно во училишните клупи и на новите училишни обврски, кои за некои се полесни, а за други потешки. Секој родител знае дека децата понекогаш може да се жалат на болки во стомакот.

Тие можеби не можат да разберат што им се случува емоционално, па им кажуваат на родителите што чувствуваат физички. Една од причините за болки во стомакот може да биде анксиозноста. Доживувањето повремена анксиозност е нормален дел од животот.

Анксиозноста кај училишните деца може да влијае на учениците од сите возрасти. Се манифестира како прекумерен страв од училиште и активности поврзани со него, како што се стекнување пријатели, јавно говорење или полагање тестови. За некои ученици, тоа може да биде толку сериозно што им пречи на нивната способност да учат и функционираат на училиште.

Што е училишна анксиозност?
Анксиозноста кај училишните деца вклучува страв и грижа за одењето на училиште. Лекарите тоа може да го наречат и училишна фобија или одбивање на училиштето, пишува medicalnewstoday.

Одбивањето на училиштето може да се поврзе со неколку други дијагнози: депресија, социјално анксиозно растројство, специфични фобии и нарушувања. Бидејќи тоа може да има значителни последици врз социјалниот, емоционалниот и образовниот развој на детето, важно е да се преземат чекори за рано да се реши овој проблем.

Симптоми на анксиозност

Симптомите на анксиозност кај училишните деца може да бидат физички, емоционални или бихејвиорални.

Физичките симптоми може да вклучуваат:

стомачни болки
главоболки
вртоглавица
забрзано чукање на срцето
недостаток на здив
потење

Емоционалните симптоми може да вклучуваат:

страв од стравот
грижа
раздразливост
тага

Симптомите на однесување може да вклучуваат:

одбивање да се оди на училиште или да се посетува настава
често отсуство од часови
изливи на гнев
плачење
спомнувањето на болест за да се остане дома

Кога да побарате помош за вашето дете?

Не постои универзален пристап за лекување на анксиозност, а стратегијата може да зависи од сериозноста на симптомите и од причините. Затоа, често е потребна соработка која ги вклучува детето, неговите родители, училишниот персонал и професионалците за ментално здравје. Исто така, важно е детето да добие родителска поддршка, која може да биде во форма на разговор со детето, помагање на детето да развие здрави механизми за справување, моделирање на позитивно однесување, учење на децата на техники за релаксација и вклучување во образованието на детето.

Ако детето често го пропушта училиштето или одбива да оди на училиште, од клучно значење е да побарате стручна помош. Одбивањето на училиште може да му наштети на образованието и социјалниот развој на детето и со текот на времето станува сè потешко да се лекува.