Психологот Дороти Чин потсетува за порталот Psychology Today на трогателната сцена од филмот The Joy Luck Club во која ќерката ѝ соопштува на мајката дека станала независна.
Овој момент ја сумира неповрзаноста што често се чувствува меѓу родителите и адолесцентите затоа што адолесцентите потврдуваат независност, оставајќи ги родителите да се прашуваат кога нивното дете пораснало.
Како да се помирите со независноста на сопственото дете?
Иако адолесценцијата често се прикажува како турбулентна фаза со многу предизвици, одржувањето силна врска родител-тинејџер не само што е изводливо, туку и поедноставно отколку што многумина претпоставуваат.
Потпирајќи се на нејзината стручност како психолог и искуството како родител на тинејџери, Чин нуди сознанија. Ја нагласува потребата на родителите да ја редефинираат комуникацијата за време на адолесценцијата.
Наместо едноставно насочување на однесувањето или поставување рутински прашања, значајните разговори треба да се фокусираат на интересите на тинејџерот.
Чин ги признава културолошките варијации во динамиката родител-дете, особено во колективистичките култури во кои разговорот со децата на еднаква основа може да изгледа неконвенционално. Нагласува дека адолесценцијата е клучен период на индивидуален раст, повикувајќи ги родителите да прифатат поинаква динамика за доброто на своето дете и семејството.
Дозволете им на тинејџерите простор самостојно да управуваат со своите емоции
Понатаму, Чин ги советува родителите да се воздржат од доминација во разговорите, овозможувајќи им на тинејџерите простор сами да управуваат со своите емоции и искуства. Иако е природно родителите да се чувствуваат горди или загрижени, усогласувањето на емоционалниот тон со нивниот тинејџер е клучно за поддршка на нивниот развој.
Поттикнувајќи ги родителите да ги споделат сопствените животни приказни и искуства, Чин нагласува дека адолесцентите сѐ повеќе се интересираат за минатото на нивните родители. Зборувањето за сопствената историја и искуства може да му помогне на вашиот тинејџер да постигне сопствена независност.
Додека тинејџерите преговараат за нивниот пат до независност, за нив е корисно да видат дека и нивните родители живеат живописни, независни животи.
Чин додава:
Она што родителите треба да го разберат е дека тинејџерите се обидуваат да станат независни од нив. Да, ќе ви го растргнат срцето кога ќе си заминат од дома, но ако ги држите премногу цврсто, толку е поголема нивната потреба да побегнат од вас. Исто така, живеењето ангажиран живот им моделира можности за нивната иднина.
На крајот на краиштата, ја нагласува важноста од адаптирање на комуникацијата, почитување на автономијата на адолесцентите, споделување лични искуства и моделирање на независно живеење со цел да се одржи силна врска со тинејџерите во оваа трансформативна фаза.