Д-р. Ванеса ЛоБју, професорка по психологија на Универзитетот Рутгерс во Њуарк, која е специјализирана за развој на доенчиња и деца, ги споделича своите размислувања со Psychology Today за предизвиците на чекањето, што е вообичаена тешкотија за децата.
Како што се наближува нејзиниот 45-ти роденден, таа се присетува како нејзиното детство било исполнето со возбуда за родендените и Божиќ, што обично се поврзувало со исчекување на подароци. Но, сега, како мајка, гледа дека нејзините деца имаат проблеми со нетрпението, без разлика дали чекаат вечера или некоја омилена активност.
„Тестот со Маршмелоу“
Ванеса забележува дека овој проблем на чекање не е присутен само кај нејзините деца. Всушност, ова е предизвикот што го проучувале во познатиот психолошки експеримент, познат како „тест за Маршмелоу“, во кој децата имаат избор – да чекаат друг Маршмелоу или да изедат еден веднаш.
Повеќето деца, вклучувајќи ги и нејзините, имаат потешкотии да го одложат задоволството, често избирајќи ја непосредната награда.
Овој експеримент ја нагласува честата тешкотија на децата во одложувањето на задоволствата.
Сепак, истражувањето исто така сугерира дека способноста да се чека може да биде под влијание на културните разлики. Во една студија, во која се споредуваат деца од Германија и од племето Нсо во Камерун, биле забележани големи разлики.
Додека децата од Германија имале проблеми да го чекаат второто колаче, децата од племето Нсо многу подобро го поднесувале чекањето. Истражувачите веруваат дека ова може да биде резултат на раните очекувања за емоционална регулација во културата на племето Нсо, каде што децата се учат да ги контролираат своите импулси уште од многу рана возраст.
Чекањето е поврзано со контекстот
Дополнителните истражувања покажуваат дека чекањето не е универзална потешкотија, туку често е поврзано со контекстот. Во една студија во која се споредуваат деца од предучилишна возраст од САД и Јапонија, на јапонските деца им било полесно да чекаат маршмелоу, додека децата од САД имале проблем со чекањето.
Од друга страна, децата од САД полесно чекале да ги отворат завитканите подароци, додека јапонските деца имале потешкотии. Овие наоди ги одразуваат културните обичаи, како што е очекувањето во Јапонија децата да го чекаат својот оброк или подароците, додека во САД постојат традиции како што е чекањето до божиќното утро за да се отворат подароците.
Д-р. ЛоБју заклучува дека иако децата може да имаат потешкотии да чекаат, тие можат да се научат на трпение во ситуации кога се редовно изложени на чекање. Ако чекањето стане дел од нивната секојдневна рутина, тие на крајот ќе се прилагодат, исто како што многумина од нас научиле да чекаат посебни пригоди како родендени или празници.