Дали боенките се навистина штетни за децата како што мислат некои луѓе?

„Првпат слушнав нешто против боенките од пријателка која имаше завршено педагошки факултет. Не се сеќавам точно каде бевме, но се сеќавам на нејзината згрозеност кога спомнав боенката за детето. „Ја убиваат детската креативност, боенките треба да се забранат“, рече таа, а јас останав со прашалници над мојата глава“, вели авторката на текстот во еден хрватски портал.

Мислев дека боенките се одлична работа, особено што во последните години цвета пазарот за боенки за возрасни, кој психолозите нашироко го фалат како одлична „алатка“ против стресот. Но, се чини дека она што е добро за возрасните можеби не е толку добро за дете кое штотуку открива што сѐ може и гради самодоверба.

Во последната деценија се објавени толку многу книги и објавени толку многу студии за развојот на детето кои нè учат за грешките на нашите родители во воспитувањето, односно кои нè упатуваат како ние, како денешни родители сами да ги воспитуваме своите деца, на посвесен начин.

И додека за насилството, дури и во форма на шамар, сè повеќе сме свесни дека не е добар начин да се воспитува дете, ретко кој боенките ги гледа како нешто дискутабилно.

Истражував што велат психолозите и научниците за боенките од кои се плаши мојата пријателка.

Боењето на туѓа слика и зависноста од туѓата слика на некој предмет ја намалува самодовербата кај децата во сопствениот начин на изразување, вели професорот по уметност д-р Виктор Ловенфелд, познат по својата книга „Креативен и ментален развој“, пред повеќе од половина век.

Според некои, давајќи им на децата боенки со веќе нацртани ликови, им ги испраќаме следните пораки:

Она што го гледаш, така тоа мора да изгледа
Процесот на создавање не е важен, само боењето
Одржувањето во рамките на дадените линии е многу важно

Значи, боењето ја убива креативноста и самодовербата, а ја зајакнува потребата за перфекционизам.

Од друга страна, многу психолози го тврдат спротивното.

Боењето, велат тие, е одлично за намалување на стресот, медитативна активност која му овозможува на детето да се фокусира, да се смири и да го изрази креативниот потенцијал. Станува збор за некомпетитивна активност која покрај менталните придобивки ги подобрува и моторичките вештини кај децата.

И таткото на аналитичката психологија, Карл Густав Јунг, на своите пациенти им давал да бојат за да ги смират мислите. Боењето им дава можност на децата да научат трпение. Покрај тоа, кога детето ќе заврши со боење, тие создало уметничко дело што му дава чувство на задоволство.

Покрај тоа, децата ја подобруваат координацијата рака-око додека бојат.

Според Access Therapy Services, „координацијата рака-око се однесува на нашата способност да ги обработуваме информациите испратени од нашите очи и да ги насочиме рацете за да ја завршиме задачата“. Новото истражување, објавено во Psychological Science, вели дека децата со подобра координација рака-око имаат подобри академски резултати.

Боењето ја развива и просторната перцепција. Имено, визуелната перцепција е важна вештина што треба да ја развијат децата, а боењето ја зајакнува нивната свест за положбата на раката и рабовите на страницата додека ги држат боичките во дадената област.

Како што можете да видите, боенките не се нешто што не треба да им го купувате на децата или да ги спречите да ја прават оваа активност. Се разбира, секоја активност може да оди до крајности ако пречесто се прави, но не можеме еднострано да ги набљудуваме активностите со фокусирање само на едно мислење или на можен недостаток.

И додека можам да ја разберам тезата дека боенките може да ја намалат креативноста на детето, разбирам дека на некои деца навистина им се допаѓа оваа активност, дека ги смирува и ги прави среќни.