Постојат три главни фактори на ризик за самоповредување за време на пубертетот, потврдија научните истражувања
Ако е можно навреме да се идентификуваат склоностите кон самоубиство, може да се посвети повеќе време и енергија на оние групи за кои се проценува дека се изложени на ризик дури и пред да се обидат да се повредат.
Една нова студија покажала дека постојат одредени „знаци“ кои може да укажуваат на зголемен ризик од самоповредување кај адолесцентите. И важно е родителите да ги знаат, за да обрнат внимание. Менталното здравје на младите е многу поважно отколку што многумина мислат, а пандемијата само откри колку тоа било занемарено и колку треба на тоа да се работи.
Самоповредувањето е во пораст кај младите, а самоубиството е една од водечките причини за смрт во адолесценцијата.
И иако не постои магичен лек, постојат студии кои можат да ги водат родителите во вистинската насока или барем да им дадат до знаење што да бараат.
Според Medical Xpress, Кралскиот колеџ во Лондон спровел истражување кое покажало дека аутизмот, АДХД и бегството се фактори на ризик за самоповредување.
Биле набљудувани повеќе од 111.000 адолесценти на возраст од 11 до 17 години за да се анализираат некои фактори поврзани со самоповредувањето.
Откриле дека:
Младите луѓе кои завршиле на итната медицинска помош поради повреди кои ги нанесувале три пати почесто биле момчиња со дијагностициран аутизам од оние кои немаат аутизам.
АДХД кај девојчињата и момчињата води до поголем ризик, така што тие се млади луѓе кои имаат 4 пати поголема веројатност да бидат склони кон самоповредување од децата без оваа дијагноза.
Отсуството од училиште исто така беше значаен фактор на ризик. Адолесцентите кои биле присутни на настава помалку од 80% од времето биле 3 пати повеќе изложени на ризик од нивните врсници.
Ова се некои факти кои ги покажало истражувањето, а кои можат да бидат вредни информации за родителите, наставниците, училишните педагози и психолозите.
Истражувачите наведуваат дека ваквите и слични студии се важни пред се затоа што ни даваат можност да изградиме добар систем за превенција. Ако е можно навреме да се идентификуваат склоностите кон самоубиство, може да се посвети повеќе време и енергија на оние групи за кои се проценува дека се изложени на ризик дури и пред да се обидат да се повредат.