Посвојувањето не е едноставна алтернатива за биолошко дете

Трејси Витни е менаџер на содржини во Creating a Family, непрофитна организација фокусирана на посвојување и образование и поддршка за згрижување.

Во интервју за Инсајдер, Трејси објаснила дека посвојувањето не треба да се сфати како едноставна алтернатива за биолошко дете и дека е тоа нешто многу посложено и почувствително.

Сакала уште деца, но не сакала повеќе да поминува низ породување. Така започнало сѐ.
„Откако добив четири биолошки деца, чувствував дека не завршив со пречекот на новите членови на семејството, но знаев дека завршив со породувањето“, започнала Трејси.

Отсекогаш сум имал интерес за посвојување, а трауматичното раѓање на моето најмало биолошко дете ја запечати таа одлука. Мојот сопруг и јас почнавме да ги разгледуваме опциите за посвојување и откривме дека не привлекува програмата за посвојување на деца со посебни потреби од Кина. Во посвојувањето, „посебните потреби“ вклучуваат сè што го отежнува сместувањето на детето во едно семејство засекогаш“, вели Трејси.

Следната година тие влегле во процесот на посвојување и таа целосно се посветила на истражување. Нашла информации за Creating a Family, тогаш Фејсбук група која денес е трансформирана во непрофитна организација фокусирана на образованието за посвојување, од која Трејси е важен дел.

Меѓутоа, во 2008 година, таа сфатила дека нашла ризница со информации за посвојување во гореспоменатата група на Фејсбук, од кои повеќето никогаш не ги увидела. Нивните две посвоени ќерки дошле во нивниот дом кога имале 14 и 22 месеци, во различни периоди. Сега имаат 10 и 14 години.

„Научив многу за посвојувањето и градењето семејство во изминатата деценија“, признава Трејси.

Љубовта не е доволна
На луѓето кои не можат да забременат по природен пат, често им се кажува „само да посвојат“ или дека „има многу деца на кои им е потребен дом со љубов“, истакнува таа.
„Работата е во тоа што кога станува збор за посвојување, љубовта не е доволна. Не можете само да го донесете дома детето кое го изгубило својот прв и примарен старател, неговата родена мајка и да не очекувате дека тоа ќе предизвика некои последици. Љубовта е важна , но исто се важни и образованието, терапијата и родителството базирано на траума“, вели таа.

Посвојувањето вклучува загуба и траума
Во светот на посвојувањето, постои дебата за тоа дали секое посвојување вклучува траума. Трејси верува дека да. Посвоените деца ја изгубиле првобитната врска со нивните биолошки семејства.

За децата посвоени од други земји, како што се нејзините ќерки, има уште поголема загуба: културата, јазикот и нивните расни или етнички заедници. Посвоителите мора да ги препознаат овие загуби и потребите што ги носат и да бидат подготвени да го водат своето дете кон заздравување.

Важно е да се фокусираме на гласовите на посвоените
„Поминав низ посвојување од страна на посвоител, но никогаш нема да го доживеам посвојувањето од аспект на детето. Ја немам таа заедничка почетна точка за да разговарам со нив или да ги споделам со нив искуствата што ги имале моите деца“, вели Трејси.

„Затоа е толку важно родителите и креаторите на политиката за посвојување да ги слушаат возрасните посвоеници. Кога родителите или потенцијалните посвоители го насочуваат гласот на посвоеникот, добиваме внатрешен увид во нивните искуства и што можело да се направи за тие да се подобрат“, објаснува таа.

Не постои единствен начин да се изгради семејство
„Деновиве имаме толку многу опции за создавање на нашите семејства: посвојување, сурогат мајчинство, посвојување на ембрион, старомоден начин и многу повеќе. Никој не може да ви каже кој е вистинскиот пат за вашето семејство; мора да го разбирате секој пат и стапиците на кои може да наидете, тогаш можете да ја донесете вистинската одлука за тоа што е најдобро за вас“, заклучила Трејси.